Babyblauw

“Meneer, meneer”, zwaaide een juffrouw naar mij uit een voorbijslenterende wagen net toen ik een andere juffrouw vriendelijk op de schouder wou tikken. Ik stak mijn linkerhand op om de wagenjuffrouw te duiden dat ik haar zo meteen mijn volle aandacht zou schenken, terwijl mijn rechterhand even de schouder van de andere juffrouw aantikte.

“Uw rok”, vormde mijn mond zonder geluid uit te brengen. De juffrouw was in gesprek met haar gsm, en om mijn lipbewegingen draagkracht bij te brengen, maakte ik met beide handen een trekbeweging langs mijn zij.

De juffrouw kleurde rood, trok haar frivole bolletjesrok van onder haar rugzak over haar babyblauwe achterwerk, en glimlachte dankbaar maar verlegen mijn richting uit.

Toen ik mij omdraaide naar de wagen, wierp de juffrouw mij een kushandje toe. “Ziezo: opgelost”, hoorde ik haar nog zeggen, haar duim uit het raam opgestoken, terwijl haar echtgenoot terug in de file aansloot.