De seizoensbrochure 2004-2005 voor De Bijloke is er. (Als ik niet oplet, schaf ik mij een tweede abonnement aan –hoewel ik nog steeds niets van de Vlaamse Opera heb gehoord.)
What can I say? Het ziet er weer spetterend uit. Openingsconcert voor het Blue Note Festival (Joe Lovano), De Canto General van Neruda, op muziek gezet door Mikis Theodorakis (van Zorba the Greek, jaja, ik ben oud), de East of Eden cyclus, veel Philippe Herreweghe en het Collegium Vocale, een aantal String Quartets (met o.a. Iannis Xenakis, Tan Dun), twee maal John Adams, Scelsi (mijn allereerste klassiek CD was er een van Scelsi –mijn moeder draaide er dol van), Van Immerseel.
En dan zit ik nog niet eens aan de helft, en doe ik gewoon aan name dropping. Ik moet wel zot zijn om mij niet minstens op 1 cyclus te abonneren.
Eventjes nog El Dorado van Adams eruit lichten:
Naar aanleiding van de 500ste verjaardag van de ontdekking van het continent Amerika componeerde John Adams ‘El Dorado’ – een ode aan het Amerika van vroeger en nu. Dat poëtische oer-Amerika van voor de conquistadores horen we in het 2de deel: weidse prairies bevolkt door bizons, de mens één met de natuur, kortom een plaatje dat voor altijd verloren is gegaan. In het 1ste deel evoceert Adams het chaotische Amerika van de goudzoekers, bontjagers en vrijbuiters. Norman Perryman zal tijdens de uitvoering van ‘El Dorado’ de muziek vertalen in een schilderij. Hij visualiseert niet alleen de klankkleur en cadans van de muziek, maar integreert ook de artiesten en hun instrumenten in het geheel. Het gaat om een figuratieve weergave van Perrymans emotionele reactie op de muziek die hij hoort. Via een projectie op groot scherm kan het publiek het hele creatieproces live volgen.
Gaat dat zien (horen), gaat dat bewonderen (beluisteren).