uren aan gegevens

Misschien moeten we maar ophouden met te zeggen “ik heb vijf harddisken van 250 GB met data”, en spreken over “ik heb voor vijf uur data van de te kleine harddisk naar een grotere overgepompt”.

Mijn (digitale) foto’s staan allemaal netjes op één harddisk van 500 GB. Dat is goed voor drie-vier jaar RAW foto’s (eigenlijk teruggaand tot 2004 toen ik daar voorzichtig mee begonnen ben) en JPGs –waarvan ik geen RAWs heb– die teruggaan tot 1999. Dat ik ‘slechts’ 500 GB nodig heb is omdat ik…

  • …bijvoorbeeld niet ‘mitrailleer’; ik geloof daar ook niet in. We maken foto’s, geen video-opname. Kijk, denk na, en druk af. Specificaties bij DSLRs als ‘maakt 15 beelden per seconde in RAW’, zijn aan mij niet besteed. Een foto is een momentopname, en al beweegt de muzikant nog zoveel, op een bepaald moment staat hij in die beweging stil, en dát is het moment waar u naar op zoek was. Ook met 15 gemitrailleerde bewogen beelden komt u niet tot één onbewogen beeld.
  • …geen veeltrekker ben. Ik heb er geen nood aan om 800 foto’s te maken als ik zie dat ik er na 20 al genoeg heb van dat concert. Soms gaat het ook gewoon niet, omdat het licht dermate slecht is, of de muzikanten helemaal achteraan, achter de pupiters en/of instrumenten blijven staan, etc.
  • …redelijk wat wegsmijt: met bewogen foto’s zijt ge niks, die nemen enkel plaats in. Hoe langer ik bezig ben met concertfotografie, hoe gemakkelijker het voor mij is om onscherpe foto’s definitief ende onherroepelijk de vuilbak in te kieperen.

Edoch ook mijn harddisk raakt verzadigd. De eerste keer ging dat om een versassing van 150 GB naar 250 GB, dan van 250 naar 500 GB, en nu gaat het om een ontdubbeling van de 500 GB fotodisk.

Mijn workflow is namelijk als volgt: ik smijt alle RAW files op die harddisk, die tag ik met keywords en omschrijf ik in de exif met details over het evenement: locatie, groepsnaam, groepsleden. Vervolgens open ik lightroom, en daarin importeer ik de RAW files naar DNG die ik op een andere plaats laat wegschrijven (maar op dezelfde harddisk). De triage tussen goed en slecht gebeurt vervolgens in die geïmporteerde DNG-bestanden.

De ontdubbeling van de fotodisk houdt in dat ik 300 GB RAW bestanden op de 500 GB HD (fotobase) overhoudt, en een dikke 100 GB DNG bestanden op een oudere 250 GB HD (fotowork) overzet. Beide harddisken worden gebackupped op telkens een identieke HD van dus resp. 500 GB (fotoback) en 250 GB (fotowack). Maar al dat versassen neemt waanzinnig veel tijd in beslag –gelukkig gebeurt het allemaal in de achtergrond.

5 gedachtes over “uren aan gegevens”

  1. dat mitrailleren lijkt me inderdaad niet nodig voor concertfotografie. Voor een ‘vette’ skate- of snowboardsequence is het wel een must

  2. Dat kan je in de EXIF doen, via Lightroom of een programma zoals Photo Mechanic (mac) of BreezeBrowser / Downloader van breezesys (win)

Reacties zijn gesloten.