Ik heb eerder al toegegeven tot de mensen te behoren die zichzelf wel eens een e-mail durft te versturen om de task at hand niet uit het oog te verliezen (de Notes en To Do opties in de nieuwe mail.app worden al ijverig gebruikt). Maar ook met mijn korte-termijngeheugen gaat het precies niet zo goed.
Bij de bakker is het altijd hetzelfde liedje. Op weg ernaar toe overloop ik in mijn hoofd welke koeken ik allemaal ga kopen. Een ronde suisse, twee chocoladesuissen, twee chocoladekoeken, drie pistolets, en drie boterkoeken –een deel is voor het ontbijt, de rest is voor ’s avonds. Dat gaat vlot, zo’n lijstje, al moet ik altijd de neiging onderdrukken om het langer te maken dan nodig, want zo op uw nuchtere en hongerige maag durft ge nogal optimistisch te zijn in het aantal koeken dat zal genuttigd worden.
Tot ik de winkel binnenstap, en ik de rijsttaartjes zie liggen, en de slagroombol, de appelkoeken, de boules de berlin en al dat ander lekkers waardoor de zorgvuldig opgestelde en wekelijks identieke lijst plotsklaps uit mijn geheugen is verdampt.
“Euh, zeven koeken alstublieft. Euh, nee, zes, of nee, acht, euh…”
Vandaag was het helemaal een ramp want het anders wekelijks identieke lijstje moest naar twee i.p.v. de gebruikelijke drie monden herberekend worden. Eén ronde suisse, één chocoladesuisse, één chocoladekoek, twee pistolets, en geen boterkoeken (daar was ik gisteren al te overijverig in geweest). “Euh, en die euh slagroomdinges daar ook alstblieft.” Zes dus. En terwijl de juffrouw de koeken al op de kassa intikt: “oh, en een brood, euh, een grof, euh een donker, euh een boerenbrood altsublieft”.
Zo moeilijk is dat pertang toch niet, naar de bakker gaan.