’t Is Lente (dat woord verdient een hoofdletter), dus heb ik eigenlijk zo goed als niks gedaan van wat ik oorspronkelijk van plan was (u mag het causaal verband echter zelf zoeken).
Eerst gingen we apertieven aan de Kouter, waar relatief weinig volk naar de plantjes stond te kijken, maar des te meer volk rond de Blauwe Kiosk stond aan te schuiven. Heel lang zijn we er dan ook niet blijven plakken, net genoeg om een bord mixed toastjes op het gemak naar binnen te spelen en een beetje naar de mensen te kijken.
Lunch was een beetje een moeilijke keuze, er werd getwijfeld aan Leontine of de Sarabande, maar uiteindelijk zijn we toch maar weer bij de laatste shift van den Progrès aanbeland. 14 € voor soep, voorgerecht en een verschrikkelijk malse steak bearnaise. Ge moet u niet afvragen waarom het daar altijd vol zit.
Nog snel een koffie op de Vrijdagmarkt, en dan ben ik wezen helpen een vloer vrij te maken in de Sint-Katelijnestraat, waarna we alweer terrasje hebben opgezocht (alweer de Vrijdagmarkt, die toen nog baadde in de zon).
En nu zit ik rustig thuis niks te doen. Want het is geen Tuur vanavond, bij hoge uitzondering. En ik ben te moe om naar Rabih Abou-Khalil te gaan luisteren in de Vooruit. (Ge gaat mij toch niet van Debby en Nancy houden, fluistert de madam –net teruggegkomen– al bevreesd in mijn oor. Misschien muis ik er alsnog onderuit dus.)
kijk nog even rustig naar dt
Viel het op dat ik moe was 😉
laten we het op euforisch van de lente houden, da’s leuker
Ik ben dan maar naar Rabih abou khalil gaan zien en ik denk dat het nu de derde keer was dat ik hem zag optreden en het valt me zwaar dit te zeggen maar ik was wat ontgoocheld. Het was iets te jazz voor mij. Iets te klassiek experimenteel (als die beschrijving al ergens op slaagt) enfin ik denk dat je er goed aan gedaan hebt om thuis te blijven hangen.