Hekkensluiters, dat zijn wij. Kameraad O. en ikzelve hebben het nog enkele luttele minuten langer uitgehouden dan i. en Henk en Michel. We hadden eerst al de Irish Pub aan de Recolettenlei gesloten, en dan hebben wij nog wat zitten mijmeren over fotografie en een boot die ons het zicht op het justitiepaleis versperde.
En ik heb mijn boutade minstens twee keer verteld, dus ze kan hier ook nog best eens verschijnen. Dat ik –de iPoddopjes in de oren gekneld– me plots bewust werd van mensen die me nastaarden, omdat mijn lipsyncing plots meer zingen werd dan doen alsof. En dat de mensen het waarschijnlijk verschrikkelijk eigenaardig vonden dat iemand plots fuck you! en hate me! begon te zingen in het Noordstation.
Fuck you, fuck you fuck you
and all we’ve been through.
I said leave it, leave it, leave it,
it’s nothing to you.
And if you hate me, hate me, hate me, hate me so good
that you just let me out
let me out, let me out?
U weet wel, Damien Rice en zo. Ze blijft steengoed, gans die plaat. Maar ik ben mijn oren om zeep aan ’t helpen, vrees ik.
Fuck you maat, gans mijn kaart volschieten! 😉
Gelukkig staan er leuke foto’s tussen.