Energie te over vandaag –al kan ik niet meteen de oorzaak ervan achterhalen. ’t Is al de tweede keer overigens deze week, dat ik zo hyper ben. De zon, de aanval van aften die wegtrekt, of gewoon mijn roekeloze overmoed die weer maar eens de overhand krijgt. Of ’t moet zijn dat ik eindelijk wat uitgerust ben (nog geen enkele keer weggeweest deze week –en dat is wel serieus afkikken).
Anton is terug uit Dublin, en is begonnen met zijn verslag van de reis. Zeer plezant om lezen, vooral de rode draad met juffrouwen allerhande, of ze nu Hollands, Iers of Westvlaams mogen zijn.
Mochten we trouwens neerstorten, vind ik dat we met een bende mooie mensen de diepte ingaan. Ik hoop enkel dat het kleine Ierse meisje dat wat verder zit als eerste eraan gaat. Haar stemmetje is zwaar irriterend en ik heb geen zin dat nog de volle 2u te moeten aanhoren. Even aan Wannes een “red zone, danger!” melding te geven. Dat is een melding die laat weten dat we minstens 10 rijen moeten zitten van het “Red Zone object”.
Misschien hebt u –om van de hak top de tak te springen– deze foto op mijn flickr account zien passeren, twee weken geleden. Technisch niet meteen een goede foto, maar ik was vooral gefascineerd door erm de natuurlijke gang van zaken.
Nog geen week later, bleef er overigens niks over van die glasmeerval. Zelfs geen graat. En eigenaardig genoeg, zijn de slakken ook nergens te bespeuren tegenwoordig. Indigestie?
Next up: food (of wat had u gedacht).