Voor wie het nog niet wist (of het reeds uit het oog was verloren): Elvis Costello komt naar het Blue Note Records Festival op 17 juli (volgende week is het persconferentie, en dan leest u meer over het BNRF bij Het Project). Mijn eerste bewuste kennis making met Costello was via Spike (een album dat ik helaas op een of andere manier ben kwijtgespeeld), met daarop Veronica. Ik dweepte toen nog danig met Paul McCartney, en op die manier ben ik dan bij Costello terecht gekomen (McCartney schreef mee aan Veronica). Costello is uiteraard zoveel meer dan Veronica, en is zodanig divers dat hij gewoon nergens bij valt in te delen. Denk maar aan de samenwerking met het Brodsky Quartet voor de The Juliet Letters, of zijn collaboratie met Burt Bacharach, of met Allen Toussaint, waarmee hij naar het BNRF komt.
En toch pik ik er even deze (overbekende) song uit, hier verschrikkelijk goed gecovered door Fiona Apple. Rillingen, smart, agonie, passie –het is haar quasi op het lijf geschreven.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=EiOmhOumh-w]
I want you, Blood And Chocolate, 1988
Als ik u was zou ik niet té lang wachten om die BNRF tickets aan te schaffen.
Hm. Ik kende de versie niet, en ben eerlijk gezegd niet overtuigd. De kracht van I want you van Costello is dat hij erin slaagt een heel wrang gevoel kan oproepen: iets dat tussen pijn, berusting en verwijt ligt. En dat hij dat zo bedeesd en bijna koud doet.
Te veel drama queen, deze versie.
Drama, dat zal wel zijn, dat. Fiona Apple is getormenteerd, en een heel klein beetje barok mag daar best aan te pas komen 🙂
barok is *zo* vier eeuwen geleden.
Bloed en chocolade. Ik kom er helemaal in PMS-sferen van…
’t Is anders dan Costello hé. Wat i. zegt.
Maar ‘k ben wel overtuigd, niet van het wrange gevoel maar wel van de goesting die dit uitstraalt. Ge zoudt er bijna zelf goesting van krijgen.
Alleen jammer van dat gordijnkleed.
Ik zal er zijn !
Lang leve barok! Dat gaat tenminste al eeuwen mee! Kan niet van alles gezegd worden!