Eigenlijk heb ik geen enkel probleem om aan snoepgoed, chips, nootjes, canapés, en al die andere verderfelijke dingen te weerstaan. Maar zet zo’n schaal chips in mijn buurt, of studentenhaver, of Ferrero Rochers, Bouchées (muisjes), of godbetert een pak Double Lait, en de inhoud verdwijnt in minder dan geen tellen in mijn mond. Ik zal niet rusten voor de schaal leeg is, het multi-pack Bouchées geplunderd, en elke reep Double Lait afgebroken.
Let wel, als ik naar de GB (Carrefour) of Delhaize om boodschappen ga, heb ik geen enkel probleem om door de rayons snoepgoed te wandelen, of ze over te slaan. Mijn kar bevat aan de kassa niets wat mij thuis in verleiding zou kunnen brengen. Want de wil is sterk, zeer zeker, maar het vlees is zwak. Heel zwak. Het is trouwens niet dat ik mij iets ontzeg, ik heb er eenvoudig geen behoefte aan. Maar als het er is, dan moet het op. Weg met dat verderf, naar de cloaca ermee om zo snel mogelijk te worden gerecycleerd.
Sinterklaas is niet mijn favoriete periode van het jaar.
Daarmee weet ik ook wat er met die doos Ferrero Rochers zal gebeuren die ik woensdag van een patient heb gekregen 😉
Heb hetzelfde probleem, snif. Alhoewel, ik heb mij wel al laten verleiden in de supermarkt tot het kopen van tonnen en tonnen chocolade, dus eigenlijk mag ik niet klagen h