terug aan ’t werk

Vanaf vandaag ben ik terug op post om het betalende werk te hervatten. Niet dat het meezat om er te geraken. Oorspronkelijk was ik van plan om –eindelijk– nog eens met de motor naar het werk te zoeven, maar door de vastberaden regen gisterenavond en de grijze sluierbewolking vanochtend lieten ik deze plannen maar gauw varen. Stationwaarts dus.

En hoewel ik zowat elke dag op terugweg van het filmfestival naar huis met de bus langs het station ben gepasseerd, is het met pas vanochtend opgevallen dat de stellingen waren verdwenen en de toren volledig gerestaureerd is.

Het treinverkeer naar Brussel was daarentegen volledig in de war. De treinen hadden een vertraging van gemiddeld 15 minuten. De eerstvolgende trein naar Brussel was de 7u22 naar de luchthaven (die zat stampensvol); gevolgd door de 6u48 naar Etterbeek (die viel in pannen in het station en kon niet vertrekken); de 7u08 naar Schaarbeek (stampensvol, want moest tevens zowat iedereen uit de trein naar Etterbeek bevatten); de 7u30 naar Leiden (waarop ik nog net een plaatsje wist te bemachtigen. Rond 8u30 kwam ik in Noord aan.

Aan de liften in het kantoorgebouw kwam ik collega K. tegen. “Tsja, het wordt een zware week hé”, antwoordde ze toen ik vroeg hoe het met haar was. Veel werk met de Executive Board die deze week in ons hoofdkantoor plaatsvindt, nam ik maar aan.

“Hoe, weet gij dat nog niet?! Heeft niemand u op de hoogte gebracht”, bracht ze met groeiende verbazing uit. “A. heeft woensdag zelfmoord gepleegd. Uit uw oude bureau op het negende naar beneden gesprongen.”

Collega A. was –na een paar maanden afwezigheid– maandag opnieuw aan het werk getogen. Woensdag had ze een (laatste) sigaret opgestoken, en aan het einde daarvan was ze uit het raam geklommen. Collega Martini, die haar bureau deelde, zat op dat moment elders in vergadering, collega C., met wie ze ook het bureau deelde, kwam net de ruimte in gewandeld. In een spurt heeft ze nog net de hand van A. kunnen aanraken voor die haar dood tegemoet viel. Beneden op het trottoir, onder het venster van mijn oude én van mijn huidge bureau, liggen nog steeds bloemen op de plaats waar ze grond heeft geraakt.

Donderdag en vrijdag waren de kantoren gesloten; vandaag is de eerste dag dat iedereen terug is. Nu donderdag wordt A. begraven, hier ergens in Brussel.