Ai. Ik ben geradbraakt. Om maar liefst twee redenen, waarvan ik er één nog even voor u verborgen houd. Maar die andere. Als aanvulling op mijn assisted sit-ups en push-ups, ben ik een tijdje geleden met wat krachttraining begonnen. Eerst in het wilde weg, maar dan heb ik in een lukraak boek even wat oefeningen opgezocht. Mijn training is dus uitgebreid met armbuigen dumbbells, rechtop roeien dumbbells, zijwaarts heffen dumbbells, telkens in 3 sets van 15 (per arm).
Eergisteren had ik het lumineuze idee de oefeningen verder uit te breiden naar crunches, knieheffen met indraaiend crunchen, en ten slotte hurken met dumbells –kwestie van de benen ook wat werk te geven. Nog steeds in 3 sets van 15.
Hoe graag zou ik zeggen dat ik mijn benen niet meer voel. Maar helaas trekken ze bij elke stap tegen, zodat ze mij met veel graagte op hun deficiet wijzen. Nog een geluk dat ik moet zitten om naar de film te kijken, en gratis van het openbaar vervoer gebruik kan maken om mij naar en van de zalen te begeven.
Spierpijn dus. En nu moet ik mijn benen tijd geven om te herstellen. Anders hebben die oefeningen geen zin, zo zegt het boek mij.