Kijk, daar moest ik nu (toch een klein beetje) mee lachen zie. Uit herkenning waarschijnlijk, want het zal mij ook wel al eens overkomen zijn.
Zelf heb ik een zeer goede oplossing gevonden voor het ‘handwas’-probleem: ‘liefje, ik doe geen handwas.’ Waarna de trui/sjaal/het gebreeën ondergoed in kwestie in een hoekje van de (was)kelder verzeild raakt. Op welke plaats het blijft liggen tot het voornoemde liefje na enige weken zelf in de kelder verzeild raakt op zoek naar het bewuste kledingstuk.
Niet dat er geen handwasartikelen worden gekocht, in de Albertlaan. Maar die worden steevast met de (schoon)moeder meegegeven, om eerst daar een aantal weken door te brengen ((schoon)moeders hebben ook wel wat anders te doen), en dan pas na herhaaldelijk aandringen al dan niet handgewassen terug in de Albertlaan te worden bezorgd (veelal samen met de zoon, die dan wél weer thuis met de hand wordt gewassen, maar somtijds erop betrapt wordt ook wel eens een nachtje bij zijn grootouders te spenderen).
Een zeer succesvolle methode, kan ik u garanderen.
het is een gok é. Vaak is dat van handwas wel een grapje van de fabrikant. But you never know…
… hm, een mooie glimlach op mijn gezicht temidden van al de miserie hier… Jaja, ik herinner mij een mooi knaloranje wollen pulleke, eveneens slechts enkele malen gedragen, dat plots in elkaar ‘gekoekt’ uit de machine kwam… Een tip, al ben ik een leek in de was- en droogwereld: lolleke van de fabrikant of niet, wol en zijde steekt ge maar liever niet in de wasmachine, en al helemaal niet in de droogkast…