erin maar niet eruit

Momenteel zit ik moederziel alleen thuis (een aquarium met een 20 vissen, en twee katten, waarvan één toch wel heel indringend om aandacht vraagt, niet te nauw genomen). Mijn madam heeft mij laten zitten voor een congres in Praag, en mijn zoon is afgedropen bij zijn grootouders, omdat hij aan het vroege en onregelmatige ritme van zijn vader maar niet kan wennen (behalve in ’t weekend dan, als hij om 6u30 aan mijn bed staat). Zodoende mocht ik alleen de ontspanner van mij fototoestel zien te triggeren.

Veel grote human-fitting kasten hebben we hier niet in huis. We hebben boven ergens een kamer tot een soortement walk-in-closet omgebouwd, maar een foto in een dergelijk grote ermm… ‘kast’ kwam mij al té onnozel over. Daarom leken de ondergoedlades mij een degelijk alternatief.

de kast

Edoch: ik moet niet zo flexibel zijn als jimbaar, want in één (of zelfs meerdere) lade(n) bleek ik niet te passen (zelfs niet als mijn schoen mocht buiten blijven):

de open laden

Dan maar de laden eruit, en o wonder, nu paste ik wel in de kast:

de gevangenis

Al was het makkelijker om ín die kast te kruipen, dan er nadien weer uit te geraken. As a matter of fact, als iemand even zou willen langskomen om die kast weer op te heffen, anders mag ik hier blijven zitten tot Tessa woensdag terug thuiskomt. Of misschien dat ze mij morgen toch op het werk gaan missen?

Help?!

6 gedachtes over “erin maar niet eruit”

  1. Haha, dit is ’n leuke 🙂 Misschien niet slecht dat ge gewacht hebt tot uw madam weg was.
    (En een hele mooie kast, BTW.)

Reacties zijn gesloten.