Twee zangeressen, Tuur! (*)

Het is de week van de zangereskes. Twee, om precies te zijn (ja, we zijn soms rap content). Maandagavond troffen we Zara McFarlane onder de rode spots van de Gent Jazz Club, en gisteren stond Kellylee (spreek uit kel-aai-lie) Evans onder de knipperende leds van het Kraakhuis in De Bijloke. Het bleken twee bijzonder enthousiast onthaalde concerten, niet geheel onterecht, maar een beetje verwonderlijk (op een positieve manier).

Zara McFarlane is een Britse zangeres die anderhalf jaar geleden op Jazz Middelheim een kleine revelatie kon genoemd worden. En terwijl we over haar performance op het podium al te spreken waren, was het vooral ook op de jam sessies (ja, er waren toen nog jam sessies) achteraf dat de jongedame menige mond liet openvallen door haar sympathieke en muzikale deelname.

Zara McFarlane

Haar kracht zit vooral in de soulvolle muziek die ze brengt, inclusief de rijke uithalen die zulke muziek met zich meebrengt. Recent verdiepte ze zich (nog) meer in het jazz repertoire, maar voorlopig blijven we nog net iets meer fan van het eigen werk. We waren niet echt onder de indruk van de drummer of de saxofonist, die maar weinig tot de muziek bijdroegen. Mcfarlane zelf maakte dat helemaal goed –en in deze bezetting draaide het dan ook geheel om haar. Het publiek zag dat het goed was en het applaus op het einde liet de decibelmeter tilt slaan.

Dit was perfecte muziek voor een (jazz)club, we misten hooguit nog wat pluchen zetels. Wie trouwens nog niet tot in de Gent Jazz Club is geraakt, moet daar dringend maar eens verandering in brengen.

Gisteren zaten we in het Kraakhuis van De Bijloke, voor een uitverkocht concert van Kellylee Evans. Een bijzonder verrassend concert, want hoewel de 38-jarige Canadese zangeres geboekstaafd staat als jazz zangeres is haar muziek veel ‘poppier‘ dan de media laat geloven. Haar album Nina, de in 2010 uitgebrachte hommage aan Nina Simone, zorgde voor een terechte internationale doorbraak, en haar nieuwe album I Remember When gaat op eenzelfde elan verder. Het album (zeker eens beluisteren als u het nog niet gehoord hebt) bevat herinterpretaties van muziek van o.a. Kanye West, Eminem, Alicia Keys, en A Tribe Called Quest. De muziek is eigenlijk bezwaarlijk nog als jazz te omschrijven, en bevat veel meer soul en hip hop (maar u hoort ons niet klagen).

20131122_zangeres02

Evans, in een strak kleedje en op blote voeten, stak van wal met de Eminem cover My Name Is. De gesamplede (i.p.v. live gespeelde) saxpartij –die aan Lady Linn rappelleerde– zorgde meteen ook voor de enige valse noot in het concert. De zangeres bracht een zeer enthousiaste en gepassioneerde show –geen evidentie voor een bijzonder gemengd publiek (van oudere pubers tot jonge senioren) die in De Bijloke gewoon zijn op hun stoel te blijven zitten. Evans trok het ganse concert aan de mouw van het conservatieve publiek, slaagde erin mensen te laten meezingen, meeklappen, en uiteindelijk zelfs –voor het bisnummer– iedereen te doen opstaan en mee te dansen op haar versie van Stromae’s Alors On Dance. Achter de knoppen werd ijverig gespeeld met muziektimbres en volume en de ledverlichting stond vaak wat te knipperen als een geïmproviseerde discobar uit de jaren 80 –het Kraakhuis is vermoedelijk niet meteen uitgerust voor dergelijke toestanden. Geen gemor evenwel, want er werd gelukkig geen afbreuk gedaan aan de muziek en de bijhorende show. Wij gingen na afloop –net zoals de rest van het publiek– met een gelukzalige glimlach terug naar huis.

Hoewel het album I Remember When in Brussel is opgenomen, met de hulp van Éric Legnini, was dit trouwens haar eerste Belgische concert. Ze had zich goed voorbereid, doorspekte haar bindteksten met verwijzingen naar de Belgische cultuur, declameerde wat Nederlands (of was het nu Vlaams?) en beloofde vijf nieuwe woorden Nederlands te leren tegen haar volgende passage. Hopelijk zien we haar snel terug.

Meer jazz in de Gent Jazz Club (volgende concert: 09/12) & in De Bijloke (volgende concert: 05/12)

(*) Tuur is vanzelfsprekend Opatuur, die ervoor bekend staat dat hij geen drummers of zangeressen/zangers laat optreden in zijn ‘mobiele’ club.