Wat niet weet niet deert

Een tijdje geleden was ik van plan een lang epistel te schrijven over de goedgelovigheid van de mens in de hedendaagse maatschappij. Aanleiding zijn een aantal artikels die de voorbije maanden hardnekkig blijven opduiken in de geschreven pers, zoals Moderne slavernij bij Zalando en vandaag Kleine percentjes, grote ellende (in De Morgen), over de erbarmelijke toestanden bij amazon(.de). Er was de brand in de fabriek in Bangladesh die iedereen zou aanzetten om geen made in India meer te kopen. De media hadden het ook over het grote aantal zelfmoorden bij Foxconn, een Chinese fabriek die onderdelen maakt(e) voor Apple iPhones (maar net zo goed voor Dell, HP, Motorola, Nintendo, Nokia en Sony). Soms verschijnen er ook kleinere berichtjes, dichter bij huis over de verschrikkelijke levensomstandigheden van de dagloners in de fruit- en groententeelt.

De reactie is er steevast één van verontwaardiging en ongeloof, en vaak worden samenwerkingen met de betreffende fabrieken vaak stopgezet (ipv dat er iets aan de werkomstandigheden en het loon van de arbeiders wordt gedaan) en de bestellingen worden vervolgens elders geplaatst. Een tijdbom die wacht tot ook op de nieuwe locatie de schandalen aan het licht komen.

Het getuigt van grote schijnheiligheid, wanneer de gegoede westerse consument zo goedkoop mogelijk zijn aankopen verricht en nadien luid zijn verontwaardiging laat horen. Wat denken die mensen dan, als de goederen bij amazon zo goedkoop zijn en gratis worden verzonden, of als een t-shirt 4,95 euro kost of een hemd 9,95?