Potten en ketels, that is, die van dat spreekwoord. De Vlaamsche kwaliteitskrant drukt vandaag de nieuwsbrief van het communicatiebureau reflex af, meer bijzonder het stukje over Het brilletje van Verhofstadt.
Woah! Cornelis waant zich waarschijnlijk nog in de 19e eeuw. Of hij is jaloers dat hij geen woordvoerder meer is voor de VLD, dat kan natuurlijk ook.
Of de bril van Verhofstadt nu passend is of niet doet eigenlijk niet terzake, maar de manier waarop Cornelis op het neusornament reageert, getuigt van een kleinburgerlijkheid en vastgeroestheid die zijn gelijke niet kent.
Wat ik nu op de neus van premier Guy Verhofstadt te zien kreeg, moet voor de liberale partij als een donderslag bij heldere hemel zijn overgekomen. Had de oprichter van de VLD, de schrijver van de Burgermanifesten nu zijn laatste intellectuele handelsmerk overboord gegooid? Wat ik zag was iets wat ik op de neus van auteur Tom Lanoye of Geert Lambert, de voorzitter van Spirit verwachtte. Leuke modieuze boys, lekker progressief, ja een beetje snob en oh zo ijdel. Maar toch niet op de neus van de premier?
Dat houd je toch niet voor mogelijk?!
Niet dat Cornelis ook maar één woord meent van wat hij schrijft. hij zit immers zelf in de wereld van trends en uiterlijk. Natuurlijk hoopt hij dat er straks een mode-opbod losbarst over wat nu de mooiste jurk zou zijn voor de zwangere Freya Van Den Bossche
. Natuurlijk hoopt hij dat iedereen zijn nieuwsbrief met veel consternatie en ontzetting leest. Het communicatiebureau van Cornelis kon immers best wat reclame gebruiken. En geen reclame zo makkelijk als wat controverse. Reflex is tenslotte een communicatiebureau; Cornelis kent het reilen en zeilen van de branche. De ziel van de politicus
, my ass. Die ziel van de politicus, is, net zoals die van de medewerkers van de communicatiebureaus, reeds lang te vondeling gelegd.