Vanavond was het informatieavond voor het eerste jaar middelbaar, en hoewel ik er de mens niet naar ben om warme gevoelens te koesteren over concepten zoals onderwijsinstellingen en de bijhorende filosofieën, werd ik geheel bevestigd in de keuze van de school voor de zoon. (We vergeten even het CLB dat er niet in slaagt de horror van het PMS te doen vergeten.) De waarden die werden vooropgesteld en de omkadering daarvan konden bij mij rekenen op de willing suspension of disbelief die ik normaal reserveer voor een degelijk stuk fictie. Henri is enorm tevreden met de keuze, lijkt heel erg gelukkig op de school én is bijzonder gemotiveerd in zijn studiën. En voorlopig volstaat dat ruimschoots.