Wie durft te beweren dat de Belgische film dood is, of enkel in staat is een soortement plat commerciële producten af te leveren, moet maar eens gaan kijken naar Wayn Traubs Maria Dolores.
Wayn Traub is het huidige enfant terrible van de toneelscène. Hij is bekend van o.a. zijn interventies tijdens de openingstentoonstelling van het S.M.A.K., zijn Actie Onderbroek in Leuven, en zijn Manifest van het Dierlijk Theater, ontwikkeld tijdens zijn studies aan de Sorbonne, dat naar verluidt dit jaar nog in boekvorm zou worden uitgebracht (als dat al niet is gebeurd).
Maria Dolores is gestart als theaterproductie, het eerste deel in Traubs Wayn Wash serie, en waar een versie van deze film geprojecteerd wordt als onderdeel van de voorstelling. (Besprekingen en meer informatie vind je hier: 01, 02, 03, 04, 05.) De film is niet onmiddellijk vernieuwend, en Maria Dolores beantwoordt dan ook aan het beeld dan het publiek nog mag hebben van de Belgische Cinema in de traditie van C’est arrivé près de chez vous (inmiddels 12 jaar oud): amateurisch overkomende beelden, pseudo-documentaire stijl, halsstarrig, rauw en doorgedreven.
Het verhaal lijkt eenvoudig: Maria en Dolores zijn twee vrouwen die in de uitbouw van hun carrière worden gefilmd door Geert; Maria in 1980, Dolores in 2004. Maar wie zijn die vrouwen, en wie is die Geert, en wat hebben ze alledrie met elkaar te maken?
Gaat dat zien, overtuig uzelf. Bekijk het –op aanraden van Traub zelf– niet in een grote zaal, maar in de kleine, intiemere cinema’s (zoals Skoop), of op DVD thuis. U zal het zich niet beklagen.
sorry hoor, maar ik vond het stuk echt heel erg slecht. de combinatie van een geslaagd audioproject met een toneelstuk dat werkelijk nergens thuis hoort, behalve in de prullenbak, was echt geen goed idee. ik heb zeker niets tegen toneel (studeer het zelf dus…) maar deze combinatie deed aan bijde afbruek ! Zeer spijtig en soms ronduit pijnlijk.