Terwijl ik lag uit te zieken, vrijdag, zat ik met een half oog naar de MIA’s te kijken. De MIA’s, dat zijn de Music Industry Awards, een Vlaamse muziekprijs die wordt uitgereikt door de VRT i.s.m. Muziekcentrum Vlaanderen.
Bij de vijf MIA’s die door de muziekindustrie werden uitgedeeld (de andere twaalf werden door het publiek verkozen), zat er eentje voor beste artwork. De genomineerden waren Goose, DAAU, Amatorski, en BRZZVLL. Het artwork voor zowel DAAU (voluit Die Anarchistische Abendunterhaltung) als BRZZVLL (spreek uit als Brazzaville) werd gemaakt door het Antwerpse Afreux; de EP van Amatorski bevat werk van Ann Eysermans, Femke Vanbelle, Sabien Ceuppens, Rinus Van de Velde, en Levi Seeldraeyers (cover design); het album van Goose werd ontworpen door legende Storm Thorgerson.
U mag raden wie gewonnen heeft. Niet het werk van eigen bodem, maar ‘vanzelfsprekend’ het werk van de 66-jarige veteraan en icoon Storm Thorgerson, die covers maakte voor de albums van o.a. Pink Floyd, 10cc, en The Alan Parsons Project. Niet dat de cover van Synrise niet verdienstelijk zou zijn –ik ga zelfs de Vlaamse kaart van de Vlaamse muziekprijs niet trekken; maar ik vraag mij toch af hoe men het werk van Thorgerson kan verkiezen boven de persoonlijke insteek van Amatorski of de creativiteit die uit het albumontwerp van BRZZVLL barst. (Ik ben niet genoeg bekend met het ontwerp voor DAAU waarvan ik natuurlijk weer alle albums heb, behalve dat laatste.)
BRZZVLL zag het leven als Brazzaville, en de groep kaapte in 2007 meteen de prijs Jong Jazz Talent Gent weg. Dat was geen vanzelfsprekende keuze, want de erg enthousiaste groep was toen eigenlijk niet geheel rijp om geplukt te worden. Een jaar of twee later zag ik echter een concert van de groep op EXQI (cfr deze Please walk out of my head), waarover ik behoorlijk enthousiast was. De muziek zat toen nog iets steviger in jazz verworteld dan nu het geval is (dat is overigens géén criterium), want op Happy Life Creator is jazz nog wel een invloed, maar zijn de sleutelwoorden nóg veel nadrukker (jaren 70) funk, groove en afrobeat geworden. Of zoals saxofonist Vincent Brijs het zelf omschrijft (cfr Een omgekeerde doos van Pandora op cobra.be): geïmproviseerde future psy-funk met een hoog afrobeatgehalte.
Wat het artwork betreft, dat werd wel ontworpen door Afreux, maar het werd door de bandleden en sympathisanten in elkaar gestoken. Als ik het goed begrijp hebben sommigen (700 cd’s en 250 lp’s) een hoes met daarin reeds de pop-up vastgelijmd, maar mijn lp (nr 118 van 500) bevat een plastic zakje met daarin het nodige om dat zelf te doen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Nob8nR31Afo&fs=1&hl=en_US]
Hebt u er ook zo één en zou u graag de pop-up in elkaar knutselen: geen nood, de jongens van BRZZVLL hebben een filmpje met instructies voorzien (zie hierboven). Hoe meer ik erover schrijf, hoe minder ik het resultaat van de MIA’s begrijp. (Nu, het is beslist niet vanzelfsprekend om in zo’n jury te oordelen.)
Dansbaar zijn ze altijd al geweest, en op Theater Aan Zee maakten ze deze zomer een gemerkte passage. Happy Life Creator geeft op plaat misschien een ietwat bedaardere indruk, maar BRZZVLL is een groep die vooral live moet worden meegemaakt. Op 6 februari (om 17u) treden ze bijvoorbeeld op in Vrijstaat O. aan de Zeedijk in Oostende. Absoluut de moeite om langs te gaan! (Om te veel redenen om op te noemen.)
Blij te lezen dat ik niet alleen ben met mijn standpunt.
wel, ik moet zeggen dat ik je in deze niet helemaal volg, Bruno. Ik ken het verhaal achter de Goose hoes en dat is redelijk indrukwekkend. Als je als Belgische band iemand als Storm Thorgerson kunt strikken voor je artwork, zegt dat ook iets over je eigen artistieke inhoud. Die mensen gaat immers niet om het even wat doen.
Los daarvan dient gezegd dat alle genomineerden in deze categorie pareltjes waren, wat zeker niet voor alle categorieën opgaat. Wat mij betreft dus een terechte winnaar.