“Ge gaat dat toch niet op uwen weblog zetten,” vroeg Tessa ontzet terwijl ik de badkamer in trok. Om eerlijk te zijn, was het deze keer totaal niet in mij opgekomen.
“Hm,” dacht ik, “misschien kan ik er één of ander heroïsch verhaal aan ophangen…”
Toen ik mijn vulling voor de derde keer in even zoveel jaar tijdens het eten aan gruzelementen had gekauwd, wist mijn tandarts mij bij een vorig bezoek te vertellen: “dat geeft niet jong, we zullen er een stifttand in steken. Eind april, past dat voor u?”
Daarnet was hij iets minder bemoedigend. “Oei. Daar zie ik iets dat mij niet zo aanstaat.” Mijn tand was aan het rotten geslagen, en er zat een cyste op. “Ik vrees dat ik dat ga moeten trekken. Het heeft geen zin dat ik daar een kroon op steek van 600 euro, en dat die binnen een half jaar eruit valt omdat ook de rest van uw tand om zeep is.”
“Natuurlijk moogt ge die meenemen. Maar die cyste moet ik wel naar het labo sturen. Niets om u zorgen om te maken, we doen dat altijd.”
Na veel wrikken en wringen zijn de wortels eruit. Miljaar die mens heeft daar nogal wat kracht op moeten zetten. Ik was al blij dat het boeltje verdoofd was.
“Ziezo. Nu nog wat draadjes steken…”
fascinerend hoe zoiets kleins zoveel pijn kan veroorzaken
oempf. Ik herinner mij ook een tandtrekkerij die ik op mijn oude blog gezet had… Kan toch zeer doen!
misschien wel mee de oorzaak van migraines geweest…
’the horror’ – tandartsverhalen zijn het ergst.
ouch – bij wortels trekken denk ik altijd aan het verhaal van een vriend bij wie de wortel eruit ging, maar de zenuw er lillend bleef in zitten – krijg zelfs kippenvlees bij het schrijven. mens heeft afgezien. valt dat mee, zo, als alles goed gaat?
Het valt beter mee dan gedacht, was mijn eerste indruk. Het deed veel minder pijn dan gevreesd, maar mijn kaak –allez gans mijn mond eigenlijk– voelt een beetje erm… wrang. En ’t is een bitch om voorlopig maar aan één kant te mogen/kunnen eten natuurlijk.
Maar kom, ’t is niet alsof er een kind uit gekomen is 😉
serieus zwart beest in uw handen