open deur

Stadeus is weer serieus mee met zijn tijd. Niet alleen beschikt hij over een iPod, zo mochten we eerder al in een column vernemen, nu blijkt dat de muziek die hij daarop speelt bovendien nog legaal verkregen is ook. In zijn column vandaag, Muziekdieven en hun lullige excuses, speelt hij moraalridder tegenover de geperverteerde jeugd (aka de kleine crimineel). Neen aan de betutteling! was de slogan, geloof ik.

Vier, vijf jaar geleden was zijn standpunt ongetwijfeld gedurfd en vooruitstrevend, vandaag komt het hooguit een beetje wereldvreemd-conservatief over (waarbij wereldvreemd een epitheton voor conservatief is, en ik derhalve dus niet beweer dat alle conservatieven wereldvreemd zouden zijn).

Structureel en technisch is de tekst goed opgebouwd –dat zijn we onderhand van Stadeus wel gewoon– maar inhoudelijk is hij veel te betuttelend (vooral als je die jeugd wil aanspreken), en nostaligisch-ouderwets. (Ik ben nochtans een fan van nostalisch-ouderwets, getuige daarvan veelal mijn taalgebruik, en mijn voorkeur voor analoge apparatuur.)

Om te beginnen zijn cd’s de jongste jaren veel goedkoper geworden, maar het downloaden gaat er alleen maar op vooruit. En die smoes gebruiken we anders toch ook niet? Ik vind auto’s eigenlijk veel te duur, maar daarom rij ik nog niet zonder betalen met het nieuwste model de toonzaal uit.

Dat rijmt geheel niet (zonder het dan nog over de fysieke verschillen te hebben): auto’s worden gestolen om door te verkopen, CDs (liedjes) worden ontvreemd voor eigen gebruik (gemiddeld genomen dan wel). Een uitspraak als Om te beginnen zijn cd’s de jongste jaren veel goedkoper geworden laat mij trouwens Stadeus’ bewering dat hij zijn CDs allemaal koopt, ten zeerste in vraag stellen.

Een betere vergelijking, is die met software en spelletjes. Zelden is alle software op een computer ook door de eigenaar van de computer aangekocht. Want ook die kopie van Office, die u van het werk hebt ‘geleend’, en die u dan misschien thuis ook wel voor het werk gebruikt (om columns op te tikken bvb), is op uw thuiscomputer allesbehalve legaal.

Och kijk, en ik voel mij helemaal niet geviseerd door die column. Om dan toch maar een open deur in te trappen: alle muziek die ik heb, werd op legale manier verkregen; álle 1500+ CDs (en die paar iTMS liedjes). En dan heb ik wel mooi zeggen, dat ik het schandalig vind door de plaatenmaatschappijen behandeld te worden als een (potentiële) dief, omdat ze mij copy controlled CDs verkopen. CDs, die overigens geen CDs zijn, toch niet volgens de red book CD standaard. Maar ja, dat past dan weer uitstekend in de good enough mentaliteit die het (conservatieve) establishment zichzelf oplegt.

Kijk, een PDF-ke. Dan kunt ge meeklappen.