Hoe kan uw dag nu nog stuk als hij zo begint? Meestal slaapt Henri nog vlijtig door als ik ’s ochtend vertrek, maar toch ga ik altijd nog eens op zijn kamer piepen. Al was het maar om te zien in welke onmogelijke houding hij zich tijdens de nacht nu weer heeft gewrongen.
Vanochtend was hij echter wakker. Maar niet echt. Vergezeld van een kreun vroeg hij me hoe laat het was.
-Zes uur, jongen. Slaap nog maar wat verder, verteld ik terwijl ik zachtjes naast hem in bed kwam zitten. Hij klampte zich tegen me aan en slaakte een diepe zucht terwijl ik nog even door zijn haar woelde.
“Weet je wat, papa?” vroeg hij met zijn slaapstemmetje. “Je bent nog niet weg en ik mis je nu al heel erg.”
Waarop hij zich resoluut omdraaide en zachtjes de ochtend in snurkte.