geef me de ruimte

Net wakker geworden. Tessa had het venster in de slaapkamer opengelaten, en ik werd dan ook gewekt door het gefluit van een of ander vrolijk ochtendbeest. God, ik mis het platteland.

Of een alleenstaand huis. En zonder verkeer in de straat. Hoewel de verkeerssituatie hier gaat verbeteren: er is een plan goedgekeurd waardoor in onze straat opnieuw bomen worden aangeplant. Vermoedelijke aanvang van de werken: waarschijnlijk nog dit jaar. Waarschijnlijk, want het hang ervan af of ze tijdig klaar zijn met de werken in de Voskenslaan.

Maar dat platteland; de boerenbuiten. Al bestaat er waarschijnlijk nog maar bitter weinig van wat ik mij daarvan herinner. Of misschien moet ik er gewoon op andere plaatsen naar gaan zoeken dan in Destelbergen of Lochristi. (Lochristi is een stad! Als je daar door de hoofdstraat rijdt is er niks nog wat doet denken aan het dorp van 15 jaar geleden.)

Of misschien snak ik gewoon naar een (reis-)vakantie. Naar Seoul gaan voor het werk telt niet mee (zelfs al vlieg je comfortabeler dan als je het zelf moet betalen).