troost

Gisterenavond was de sneeuw alweer verdwenen, dus als troostprijs heb ik Henri dan maar getrakteerd op McDonalds food. Ongezond jaja, maar niets zo lekker als de zonde.

En het hield niet op, want daarna heb ik hem zowat de ganse avond naar TV laten kijken. Scoobie-doobie-doo-where are you?

En extra lang laten opblijven.

En een extra verhaaltje gelezen.

Tessa? Die zat voor een spreekbeurt-met-daarop-volgend-diner in Genval (Château du Lac alstublieftdankuwel). Jaloers, ik? Neuh.