Het favoriete boek van het moment is dan weer Max en de Maximonsters (Where the Wild Things Are) van Maurice Sendak. Ik kan het aantal keren niet meer bijhouden dat ik het heb moeten voorlezen tijdens de vakantie.
Sendak maakte een voorstudie van dit boek in 1956, maar werkte het pas af in 1963 (bij de publicatie heeft het meteen de Caldecott Medal gewonnen als “most distinguished picture book“).
Het boek bevat niet zoveel tekst –Henri kent het al uit zijn hoofd– maar de tekeningen zijn des te boeiender. (Er is ten andere een interessante bespreking beschikbaar —page-by-page analysis.)