Al de ganse dag thuis, door die klote-aften; op het werk kon ik toch niet veel doen. Spreken al helemaal niet: ik kan met moeite mijn tong bewegen van de pijn. Het gewauwel dat ik teweeg breng moet klinken zoals na ettelijke emmers bier gedronken te hebben.
Verder vreselijk vermoeid (how’s that for alliteration); ik voel met tot niks in staat. Vanavond staat er dan nog een spaghetti-fuif op het programma, dus ik hoop maar dat Tessa wat (legaal locaal) verdovende substanties meebrengt, want anders zal het niet lang duren.
Ik zal ook maar meteen een fleske tabasco meedoen, want de endorfines die door de pikantigheid vrijkomen hebben een heerlijk verdovend effect –zei het zeer kortstondig. Alcohol verdooft ook (kortstondig), maar dat heeft nogal wat neveneffecten bij errm… overmatig gebruik. Al blijft het verdovende effect dan net wel wat weer langer natuurlijk.
(Of misschien moet ik maar eens cannabis proberen? Maar dan als thee of in een spacecake want dat roken zie ik echt niet zitten.)