lachen

Toen ik gisterenavond thuiskwam, waren drie van de vier stickers van onze poort verwijderd. Ze lagen ’s ochtends gescheurd op het trottoir toen Tessa naar het UZ vertrok. Een of ander pubertje heeft zijn kans schoon gezien om tussen mijn en haar vertrek die stickers eraf te rukken. Misschien iemand die we ooit eens hebben laten wegslepen (het is al lang geleden ondertussen –hout vasthouden), of anders een echte tiener op weg naar school. In geen van beide gevallen schik ik er evenwel slaap over te verliezen.

3 gedachtes over “lachen”

  1. Een tiener?
    Huh, het zal wel uw crapuleuze buurvrouw met haar hoge hakken zijn zeker…
    (Dat ordinair wijf, die snol, heel de buurt spreekt er schande van)
    😉

  2. Ik heb mezelf ook al eens voor diepoort gezet, met de ondertusen vergane ford feest.
    Nu er geen stickers meer hangen (nu ja, eentje is geentje) durf ik me dat nog wel eens te permitteren.
    Denk ik.

Reacties zijn gesloten.