het mes (ii)

Op nog geen twee minuten was het voorbij.

Twee groepen hadden aan elkaar gesleurd, twee mannen hadden naar elkaar geroepen in een taal die ik niet verstond. Vervolgens werd een kop hete koffie over iemands hoofd gegoten, waarop die prompt een tweede kop naar die eerste zijn hoofd slingerde. In de kortst denkbare tijdspanne werd het volledige koffieservies op het terras van de Maciotto aan gruzelementen gesmeten. Een vrouw had nauwelijks tijd om haar baby in veiligheid te brengen –de kinderwagen moest ze achterlaten. Eerst zat ik nog vastberaden en stoïcijns kalm temidden het spektakel, maar toen daar plots dat mes tevoorschijn werd gehaald, werd ook ik naar de zijlijn verbannen. Het lepeltje, waarmee ik zonet het melkschuim van mijn cappuccino wou scheppen, nog in de hand.