kak (bis)

Laten we beginnen met de rioolpers. suggereert Luc V. als reactie op mijn eerder gewauwel.

Aldus.

DM: Jacht op privéleven Dewael ‘onverteerbaar’, Een grens voorbij, Dit is een stap richting de afgrond.

DM keurt wat er gebeurd is, sterk af.

DS: maar liefst vijf artikels over ‘het geval Dewael’: Veel ‘hits’ voor Dewael, Een vice-premier is verliefd, Kwaad Bloed is geen eerlijke rubriek, Waarom de relatie van de minister nieuws wordt en als afsluiter: Geen geleid mediabestel. F-ck, ze hebben er zelfs een poll over op hun website (waarin ze gelukkig door hun lezers worden afgestraft).

DS bends over backwards om de berichtgeving toch maar goed te praten.

Voor ik er verder op in ga even dit. Voor wie het nog niet wist, DM was de ‘scoop’ over de relatie beloofd, maar is die, door de ‘berichtgeving’ van Koen Meulenaere, misgelopen. DS kan de VLD niet af, de VRT ook al niet, Flahaut helemaal niet (edoch dit laatste geheel terzijde) en voelt zich vanzelfsprekend liever verbonden met Knack dan met DM.

Ondanks de hypocrisie in de afkeuring van DM –ze zijn ook van hun eerste sensatieverhaaltje nog niet doodgevallen– is het gespartel van DS meelijwekkend te noemen. Want DS, die in dit verhaal eigenlijk helemaal niet meespeelt, kan natuurlijk niet de kant van DM kiezen, dus proberen ze door pseudo-objectieve logica het gebeuren goed te praten. The enemy of my enemy is my friend, heet dat. We hebben immers geen nood aan ‘moraalridders’, en bovendien zijn we hier in Vlaanderen nog zo slecht niet af. Nee, dan gaat het er in sommige van onze buurlanden nog wel even anders toe.

To top it off, biedt DS eigenlijk zelf de reden waarom de hele affaire een hoge walgelijkheidsgraad heeft:

Wat Dewael er niet bij vertelde, was zijn deal met de gewezen VRT-journaliste Betty Mellaerts, een goede vriendin van Op de Beeck, om het verhaal paginagroot en ‘zonder zweem van enige sensatie’ aan De Morgen te slijten. De publicatie van de scoop was gepland voor volgende week zaterdag. Dan zouden de examens van zijn zoon achter de rug zijn. Meteen kreeg Dewael de nodige tijd om zijn echtscheiding thuis eerst af te handelen. Zijn woordvoerder beklemtoonde dat de nieuwe relatie niet de aanleiding vormde tot de breuk.

Al gaan ze daar vlug overheen, want hun mening wordt al gauw snel duidelijk: De ontluisterende wijze waarop het privéleven van de VLD-politicus in Knack werd uitgebeend, was alvast grensverleggende journalistiek. Grensverleggende journalistiek, jawel. En grensverleggend krijgt normaal gezien geen negatieve connotatie (tenzij die expliciet wordt vermeld).

Als argumentatie wordt verder nog aangebracht dat de politici, net zoals BVs, hun privé-leven vaak zelf te grabbel gooien. Mijn antwoord daarop is: so what? Dat is hun keuze. Net zoals Dewael en Op de Beeck hun relatie zelf gingen bekend maken via DM. Op hun voorwaarden, wanneer zij dat wilden. Niet omdat een of ander pathetisch excuus voor een journalist (onder invloed van zijn paars-hatende hoofdredacteur Rik Van Cauwelaert) een acuut tekort aan WC papier had. En nee, Bart Dobbelaere, dat hoeft niet met een korreltje zout te worden genomen.

En hoezo, de neutraliteit in de berichtgeving van de VRT had te lijden onder de relatie? Los van het feit dat ik bij dergelijke bewering grote vraagtekens plaats: who are you kidding? Wie een klein beetje in het perscircuit heeft meegedraaid –wie een klein beetje in om het even welk circuit heeft meegedraaid– weet dat er overal subjectiviteit heerst. Het is een kringetje: de journalisten kennen ‘de onderwerpen’ kennen de journalisten. En die hebben onderling relaties opgebouwd. Soms positieve, soms negatieve. Objectieve berichtgeving bestaat niet. Wie alles gelooft wat hij leest of hoort of ziet, mag dringend een reality check uitvoeren.

Nee, deze zaak kent veel banalere oorzaken: sensatiezucht is er één van, maar ook jaloezie, en afrekening. En het ergste aan heel de affaire is dat zoiets ten koste gebeurt van andere mensen. Want u gelooft toch niet voor één seconde dat deze relatie van publiek belang is?