Bad hair day, verkeerde been uit bed, makkelijk ter irritatie gedragen: het is allemaal van toepassing vandaag. De reden is geweten, maar is er is niks wat ik er tegen kan doen. Niks. En dat alleen maakt me natuurlijk nog ambetanter.
Ja, het is gedeeltelijk de zomer die maar niet wil doorbreken. Ja, het is het zielig-pathetisch-onbelangrijke feit dat, hoewel de gedeeltelijk vernieuwde Albertlaan nog maar twee dagen is opgesteld voor het verkeer (langs onze kant), er zich nu reeds een hufter voor onze poort heeft geparkeerd.
Maar de eigenlijke reden zit veel dieper. En ik wil kan er niks over zeggen, want ik heb geen zin om ook maar de minste aanleiding tot iets dergelijks te geven.
Heb ik al gezegd dat ik mijn werk dolgraag doe?
(Ik had u gewaarschuwd: you can safely skip this entry. Maar zelfs dit lucht op.)