FFG2013 – Pagina 3

FFG: Shirley: Visions of Reality

40 jaar Amerikaanse geschiedenis aan de hand van 13 iconische schilderijen van Edward Hopper, verfilmd door een Oostenrijker en met welgeteld zeven acteurs, met de Canadese danseres en choreografe Stephanie Cumming in de titel- en hoofdrol. Het verhaal is matig interessant, lees: eerder slaapverwekkend, al weet ik meteen weer waarom ik eerder niet om 22.30 u. naar de film ga. Shirley wordt neergezet als een vrouw schatplichtig aan de tijdsgeest (jaren 30 t.e.m. 60): tegelijk sterk geëmancipeerd en zorgzaam, zonder zichzelf daarin te verliezen.

Het belangrijkste aan de film is evenwel niet het verhaal, maar de manier waarop de 13 werken in de film te leven werden gebracht. Elk stukje is –zonder in clichés te willen vervallen– een levend schilderij, zorgvuldig belicht en in beeld gebracht door Jerzy Palacz in de door Hanna Schimek meticuleus nagebouwde schilderijen. Cumming beweegt daarin met een dergelijke doordachtheid, dat het ons niet zou verwonderen als elke frame van de film voor een schilderij kan doorgaan. De sets werden opgebouwd vanuit een vast camerastandpunt en een aantal werden eerder reeds als installatie aan het publiek voorgesteld onder de noemer Visions of Reality (2008, 2009).

De film is dan ook vooral dat: een installatie, weliswaar bijzonder mooi uitgewerkt, maar het vraagt bijzonder veel inspanning van de kijker om 92 minuten lang geconcentreerd te blijven.

Shirley: Visions of Reality is nog te zien op 12 oktober (14.30 u. en 17.30 u.) in Studio Skoop.

—

Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):

FFG: Leones

Leones (leeuwen) is de debuutfilm van Jazmín López. Was hij een paar decennia eerder gemaakt, men had hem kunnen beschouwen als de voorloper van pakweg The Virgin Suicides (u weet wel, naar dat gelijknamige boek van Jeffrey Eugenides, verfilmd door Sofia Coppola en vergezeld door de mysterieuze muziek van Air) of het werk van Gus Van Sant (waarmee deze film gretig wordt vergeleken).

De film opent abrupt, zonder opening credits, maar met een paar wisselende (zachte) kleurenflitsen, die ons dan abrupt in het verhaal smijten. Hoewel, van verhaal is niet veel sprake. Het redelijk in het begin vermelde “I see dead people” (een verwijzing naar The Sixth Sense, en dus ook het gegeven van die film), een duidelijke wonde in de nek van één van de hoofdpersonages, stukjes op een bandrecorder opgenomen gesprekken, leiden allemaal tot een zachte climax, die u eigenlijk al van bij het begin van de film had zien aankomen. U gaat dus niet voor het verhaal, en al evenmin voor een mogelijke spanningsboog, want die is er niet.

Wat u wel graag zal zien, zijn de lange, bevreemdende en er eigenlijk niets toe doende steadicam opnames van stukken bos, luchtbelletjes in het water, een paar adolescente gevoelens en vertwijfelingen die uiting geven aan een zoektocht en vooral heel veel teenage angst. Een van de fotografen is trouwens Matias Mesa, die heeft meegewerkt aan Gerry en Elephant van Gus Van Sant (de vergelijkingen zijn dus niet helemaal uit de lucht gegrepen).

Wat u daarnaast ook graag zal hóren is, naast de spaarzame maar zeer to the point muzikale soundtrack (van Glenn Gould, Sonic Youth en Daniel Johnston wordt telkens één stukje gebruikt), is de uitmuntende bruitage. Zowel de camera als het geluid maken elk integraal deel uit van de cast en geven aan deze film het potentieel dat er onmiskenbaar in zit.

De film is veel te experimenteel (zowel in de betekenis van jaren 80 avant garde als in de betekenis van leerproces) om hem in waarde te mogen overschatten, maar plaatst López wel op het lijstje van regisseurs om in de gaten te houden.

Leones is nog te zien op 11 (20 u.), 14 (14.30 u.) en 16 (17.30 u.) oktober, telkens in de Sphinx aan de Korenmarkt. Interessant, maar u drinkt op voorhand best een stevige koffie (of twee) om wakker te blijven.

FFG: Parkland

Na een onderbreking van een paar jaar –het is (minstens) geleden van toen tram 21/22 nog rechtstreeks van mijn deur naar de Zuid reed– heb ik besloten opnieuw flink wat films op het als Film Fest Gent herboren Filmfestival te gaan bekijken. Ik heb 20 tickets aangeschaft, waarvan er eentje voor Tessa en eentje voor Henri is.

Het leuke aan het filmfestival is dat je er films gaat bekijken die je anders nooit te zien krijgt, of waar je anders nooit naar zou gaan kijken. Die van vandaag hoort in die laatste categorie.

Parkland vertelt het verhaal achter de schermen van de moord op president John F. Kennedy. Het verhaal concentreert zich op Jim Carrico (chirurg), Abraham Zapruder (de man die het mogelijks meest bekende stukje film in de geschiedenis heeft gemaakt –26 seconden lang, 486 frames), Forrest Sorrels (een agent van de Secret Service in Dallas) en Robert Oswald (broer van Lee Harvey Oswald, de man warvan wordt aangenomen dat hij de president heeft neergeschoten). Parkland is het ziekenhuis in Dallas waar zowel de neergeschoten president als de twee dagen later eveneens neergeschoten Oswald worden binnengebracht.

De premisse van de film is interessant, en het eerste stuk is erg boeiend in beeld gebracht. Hoewel de kijker de afloop kent, is de spanning te snijden wanneer de chirurgen trachten het leven van de president te redden. De film vervalt daarna echter in een voornamelijk geromantiseerd overkomende voorstelling van het gebeuren. Er wordt bijzonder weinig uitgediept, en sommige personages worden wel heel karikaturaal voorgesteld (de moeder van Oswald bijvoorbeeld). Niet meteen een film die u moet gezien hebben.

Parkland is nog te zien op 11 (20 u. – sphinx), 15 (22.30 u. – Kinepolis), en 18 (22.15 u. – Kinepolis) oktober.