Soms wil ik te veel. Denk ik.
Dat gaat dan van (en ik laat er maar een hoop uit weg) foto’s nemen, foto’s bewerken, boeken kiezen, boeken klasseren, boeken lezen, stripverhalen dito, cds dito (maar dan beluisteren), films dito (maar dan bekijken), festivals, concerten, opera, met vakantie gaan, Dingen Opzoeken op internet, Vanalles Doen met Tessa & Henri, met de motor rijden, mensen ontmoeten, schrijven, Dingen Herstellen in huis, en onderwijl van alles foto’s nemen en dan die foto’s bewerken en daarna daar ook Iets Mee Doen.
En dan word ik nog verwacht te werken ook.
…en niet te vergeten: Club Oprichten Voor Mensen Die Hetzelfde Probleem Hebben.
🙁
Persoonlijk vind ik dat de slinkse vermoeheid die je soms bekruipt als je met teveel lijkt bezig te zijn niet opweegt tegen de schoonheid van de momenten waarop al die zaken plots onverwacht samenkomen. Dingen waarvan je op voorhand onmogelijk kon beseffen dat ze op die fijne manier in andere dingen zouden passen, of je leven stiekem in de marge veranderen en nieuwe mogelijkheden openen door hun aanwezigheid.
Het is niet altijd het eindpunt dat telt, maar de weg die je aflegt hoor je wel eens en medunkt dat dat des te meer opgaat als je de weg breed genoeg houdt. Lang leve het multihobbyisme.
Als we dat werken konden afschaffen zouden we al ergens staan.