(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)
Voilà. De axe historique loopt van La Défense naar het Louvre, alwaar we nog deze Arc de Triomphe du Carrousel aantroffen. We waren eerst van plan om er te lunchen ergens in één of ander chique etablissement in het Louvre, maar de helft van Parijs had hetzelfde gedacht.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)
Op een bepaald moment was er sprake van dat we zo’n tocht met een Bateau Mouche zouden ondernemen. Het was koud, en we zouden Parijs vanuit de glazen warmte van zo’n boot kunnen bekijken, en onderwijl nog een hapje kunnen eten ook. Dat Henri enthousiast was, hoef ik niet eens te schrijven. Maar bij het Louvre werden we van de Seine weggewaaid, en de bootjes zijn uit ons collectief geheugen gewist. ’t Zal voor een volgende keer zijn.
Wist u overigens (dank u wikipedia) dat Bateau Mouche een gedeponeerde merknaam is van de Compagnie des Bateaux Mouches, de oudste rederij die op de Seine in Parijs rondvaarten organiseert (sinds 1949)?
Het tweede Grote Evenement in Parijs beleefde Henri op dinsdag. We hadden ’s ochtends een dagticket voor de metro gekocht, en toen het donker begon te worden, vonden we dat we nog niet genoeg waar voor ons geld hadden gekregen. Zo’n dagticket kost toch wat geld, en als je niet minstens drie ritten maakt, kon je beter individuele tickets (of een carnet van tien) gekocht hebben. Dus gingen we naar de Arc de Triomphe.
De Arc bevindt zich op de Place Charles de Gaulle – Étoille, waar alle grote invalswegen van Parijs samenkomen. Eén daarvan is de Avenue des Champs Elysées. Ik was juiste locatie even vergeten, en in plaats van aan l’Étoille uit te stappen, reden we door naar La Défense, waar zich la Grande Arche bevindt. Dat ligt allemaal op de axe historique, vertrekkende van het Louvre en (voorlopig) eindigend in La Défense.
Vanuit de wagon in de metro tot boven is het een hele klim. Henri was eigenlijk vreselijk vermoeid, en had vooral zin om terug naar het hotel te keren. Elke trap werd met tegenzin genomen, tot we uit de metro op het plein vlak voor de Grande Arche stapten. In één klap kwam al zijn energie terug, rende hij het plein op, eerst weg van de Arche, en vervolgens als een vliegtuig met zijn armen gespreid, de trappen op naar het tentzeil onder de boog. Het enige wat hem deed stoppen was een stevige “niet lopen op de trappen!” die mogelijks tot aan de Champs Elysées hoorbaar was.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)
Boven toonde ik hem in de verte de Arc de Triomphe, en na eerst vruchteloos te hebben gevraagd om het geld neer te tellen om de Arche met de lift te bestijgen, insisteerde hij de weg naar de Arc te voet verder te zetten. Eén metrostop verder hebben we hem uiteindelijk toch gedwongen om opnieuw ondergronds te gaan, iets waar hij alleen maar bereid was in toe te stemmen op voorwaarde dat we toch wel honderd procent zeker bij de Arc terug bovengronds zouden komen. De Champs Elysées zelf hebben we wijselijk bewaard voor een ander moment.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400 ASA)
La Tour Eiffel was hét monument waarvoor Henri naar Parijs was gekomen. Op zijn kamer prijkt nu een schaalmodel van de Eiffeltoren in drie verschillende stadia van opbouw. Dinsdag is hij met zijn oma N. met de lift tot de tweede verdieping gegaan –de derde was gesloten wegens hevige rukwinden– alwaar hij een “toch wel schitterend” zicht op Parijs had.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro400H, 400ISO)
Het vleugje Japan, de sierlantaarn in de herstelde vijver van het Citadelpark. Aan Gent geschonken door haar Japanse zusterstad, Kanazawa.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
De laatste in de serie (één – twee).
Als hij maar een boek heeft –in dit geval “Zo moet het gaan als er iemand is” van Paul de Moor (waarvoor de schrijver onlangs de provinciale cultuurprijs voor kinder- en jeugdlteratuur mocht ontvangen).
Vandaag gingen we een volgend boek in de reeks halen in de Limerick. “Meneer de schrijver,” werd er aan de kassa geroepen naar een man die heel onopvallend tussen de boeken stond te neuzen, “iemand koopt uw boek.” Waardoor wij dus met een exemplaar-met-opdracht huiswaarts konden keren.
Dit eigenlijk maar ter inleiding om te zeggen dat we vandaag opnieuw langs het Maria Hendrikaplein zijn gepasseerd; dat het er hard waaide en de fontein haar water alle richtingen uitstortte; dat Henri niets beters had gevonden dan zich door dat water te laten natsproeien; dat ik mijn fototoestel meehad en dus opnieuw foto’s heb genomen; en dat het altijd spannend is, analoog fotograferen, want dat ik nooit zeker ben of de foto’s wel deftig zullen gelukt zijn. (’t Zal voor binnen een week of twee zijn.)
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Dit kwam me altijd over als een verschrikkelijk gezellig huis. Niet zo lang geleden zat er een brocanterie in, waar ik ooit eens nieuwsgierig ben binnengestapt. Het huis is niet zo heel groot, met krakende meubelwiegende plankenvloeren, en veel hoekjes en kantjes. Perfect dus voor het soort winkel dat erin huisde.
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Henri, twee weken geleden, uitgeput van driekwart zaterdag rondstappen in Gent.
“Ja, ik heb er nu een binnen met een lichtmeter hé,” zei mijn fotoboer, “maar ge zijt tevreden van dendiene die ge nu hebt, geloof ik.”
“Ewel ja,” antwoord ik, “de lens is goed, maar hij hapert wel eens. Ik draai door naar de volgende frame, en dan wil hij niet afdrukken.”
“Oei, dat klinkt niet goed. Maar steek hem eens binnen. En als het niet te herstellen is, dan kunnen we hem verwisselen voor die andere.”
“…”
“Ah ja! Ik heb liever dat ge helemaal content zijt van wat ge hier koopt,” voegt hij eraan toe als hij mijn verwonderd gezicht ziet.
(Er gaat niets boven de lokale middenstand. Zo zijn er helaas wel niet veel meer, vrees ik.)
(Yashica-Mat, 80mm f/3.5, Fujicolor Pro 400H, 400ISO)
Op 26 mei wordt het Museum voor Schone Kunsten, Gent (MSK) eindelijk opnieuw geopend, na vier jaar renovatiewerken. Tijdens het pinksterweekend (26-28/05) is het museum voor iedereen gratis toegankelijk.