Child 44 (2015)

A disgraced member of the military police investigates a series of nasty child murders during the Stalin-era Soviet Union.

Regisseur: Daniel Espinosa
Schrijvers: Richard Price (scenario), Tom Rob Smith (roman)
Met: Tom Hardy, Gary Oldman, Noomi Rapace
IMDB

In 2008 publiceerde Tom Rob Smith het eerste deel van wat een trilogie over Leo Demidov zou worden. Demidov is een agent van de MGB (de voorloper van de KGB) die bij zijn oversten uit de gratie valt, en daardoor uit Moskou wordt verbannen naar een afgelegen deel van het moederland. Demidov komt er een seriemoordenaar op het spoor, die eerder al in Moskou had gemoord en moet de man zien te ontmaskeren voor er nog meer slachtoffers vallen. De inspiratie voor de moordenaar vond Tom Rob Smith bij Andrei Chikatilo, bijgenaamd de Rostov Ripper, die evenwel pas veel later dan de tijdslijn in het boek, opereerde.

De synopsis leest als een thriller, maar dat is het boek alvast niet –en de film eigenlijk ook niet. Het verhaal begint met een lange en noodzakelijke inleiding, die in het boek beter tot zijn recht komt dan in de film. De spanning tussen Demidov (Tom Hardy) en zijn vrouw Raisa (Noomi Rapace) worden er veel beter uitgewerkt, en ook de manier waarop de personages evolueren, zowel individueel als tegenover elkaar is er veel duidelijker.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Uia6y9SRsj4&w=560&h=315]

De film is –geheel in tegenstelling tot het boek– heel moeilijk te verteren. Het verhaal gaat amper vooruit, de rode draden zijn verdwenen, de plotlijnen zijn niet uitgewerkt, en wat er overblijft is eigenlijk een moeilijk te plaatsen lange inleiding en een stukje seriemoordenaar-zoektocht, die ook maar weinig diepgang heeft.

Een totale verschrikking is ook de Russisch-Engelse tongval die doorheen de film wordt gesproken. Dat dient tot niets. Ofwel spreken de personages Engels, ofwel spreken ze Russisch, maar de verbastering van beiden draagt in niets bij tot een mogelijke authenticiteit. Het is geleden van dezelfde tongval door Viggo Mortensen die het anders uitstekende Eastern Promises de verdoemenis heeft ingedraaid, dat ik mij nog eens zo aan die linguïstische anomalie heb geërgerd.