Rustdag

Zondag is een rustdag, en die kondigde zich al aan sinds donderdagavond. Ach, morgen migraine, vreesde ik toen, maar ik bewandelde de volgende dag alsof er niks aan de hand was. Vrijdagavond kreeg ik de zelf voortekenen, maar ook zaterdag kwam ik min of meer vlekkeloos door. Maar na een week vakantie, schilderwerk, meubelverhuis, Ikeabezoek en een heel aangename zaterdag, had ik het vanochtend wél vlaggen natuurlijk. (Dat, en ik loop al meer dan twee weken met een hele roedel aften rond, zodat ik gisteren noodgedwongen met Medrol gestart ben.)

Lichter dan verwacht, de migraine, maar het zal bij rusten blijven vandaag. En dat is waar een zondag voor dient, nietwaar. (Alweer geen Opatuur, vanavond, en dat knaagt dan weer wel.)

Omtrent migraine

Ik had inderdaad verzuimd om over migraine te schrijven. Om de eenvoudige reden dat ik er eigenlijk bijzonder weinig van afweet. Net zoals mijn aften, onderga ik het gewoon, en hoop ik dat het snel voorbij is.

Vaak is er een prodromale fase: er zijn tekenen die de migraine voorspellen, zoals een soort hoofdpijn die er eigenlijk niet is (heel raar, ik kan het niet goed omschrijven), of zie ik erm… amoeben. De literatuur spreekt van scotomen, maar dat zijn blinde vlekken, en bij mij zijn het eerder wazige vlekken, met een kern en randen. Amoeben dus. Volgens de regels is de fantoomhoofdpijn dan waarschijnlijk prodomaal (want die treedt al de avond voordien op), en zijn de amoeben auraal (want die gaan onmiddellijk aan de aanval vooraf).

Voor de rest heb ik het allemaal: sterke overgevoeligheid voor licht- en (vooral) geluid, kloppende hoofdpijn, en misselijkheid –vergelijkbaar met een gigantische kater. Chocolade is een mogelijke trigger –als ik het eet, verorber ik ook meteen een ganse lat (double lait bijvoorbeeld, of die wereldwinkel praliné); alcohol drink ik al lang niet meer; koffie heeft geen invloed. De grootste kans op migraine heb ik tussen ergens eind september en eind februari –de winter is ook mijn minst favoriete seizoen. Ik heb nog geen echt aanwijsbare oorzaak gevonden.

De symptomen bestrijden lukt niet echt. Ik heb een nogal hoge tolerantiegraad voor verdovende middelen en pijnstillers, van aspirine tot morfine en alles daartussen. Soms durf al ik eens een spidifen 400 poederke op te lossen. Al helpt ook dat niet echt, maar it takes the edge off. Gelukkig duurt het gemiddeld maar een dag (of twee).