John Zorn says: no photos

We hadden het al vernomen, een paar dagen voor de aanvang van het festival: “John Zorn wil tijdens zijn John Zorn’s Book of Angels-dag op zaterdag 13 augustus geen fotografen in de frontstage tijdens de concerten.” (Tijdens de pauze had voor ons weinig zin natuurlijk.) Toen we zaterdag de persruimte binnenstapten, werd dat nog eens bevestigd door een briefje van John Zorn zelf:

Photo Policy John Zorn’s Book of Angels

SILENT Cameras ONLY from the BACK of the tent

THE WORST thing is how the photographers wait until a QUIET moment to CLICK their brains out!

I have been there sitting next to photographers during a show and the noise is a constant distraction from the music. VERY ANNOYING.

When I mentioned it to them their response showed complete and utter insensititvity and selfishness – they didn’t give a hoot about anyone else!

I am only playing in Europe ONCE this year. My concern is for the MUSIC and for the AUDIENCE who is paying to see it and want people to be able to enjoy the show without distrcation.

John Zorn

Het is heel gemakkelijk om Zorn te veroordelen voor zijn eisen. De man hééft al een kwalijke reputatie onder de fotografen, zeker als ze zijn passage in 2006 op het Gent Jazz Festival (toen nog Blue Note Records Festival) hebben meegemaakt, en menigeen liet zaterdag dan ook duidelijk zijn ongenoegen blijken. Het lijkt immers een beetje eigenaardig om in een open festivaltent om stilte te verzoeken.

Wie wel eens een (jazz)concert op een intiemere locatie bezoekt, kan echter niet anders dan Zorns verzuchtingen bij te treden. Van een fotograaf mag worden verwacht dat hij met de muziek meedenkt, en respect toont, niet alleen voor de muzikant, maar ook voor het publiek dat bovendien geld heeft betaald om het concert mee te kunnen maken. En dan doet het er eigenlijk niet toe of het nu om een (semi-)professionele fotograaf gaat dan wel om een enthousiaste amateur –waarbij men niet mag vergeten dat het voornamelijk de pro is die ook op het gedrag van de amateur zal worden afgerekend.

Op festivals worden de geaccrediteerde fotografen trouwens meer restricties opgelegd dan het legertje (niet geaccrediteerde) fotografen dat de eerste rijen angstvallig bezet. Terwijl er in de frontstage vaak enkel de eerst drie nummers van een concert mag gefotografeerd worden (wat meer dan voldoende is), klikken de eerste rijen ijverig door tijdens de rest van het concert. Al te gek wordt het natuurlijk wanneer zo’n eerste-rij-fotograaf zijn beklag gaat doen omdat de geaccrediteerde fotograaf tijdens de eerste nummers wel eens voor zijn lens terecht komt. Edoch, passons.

Want laat ons vooral niet vergeten dat het om de muziek gaat. En dat élke, zichzelf een klein beetje respecterende, (concert)fotograaf daarvan ten dienste staat.

Jazz Middelheim: clicking my brains out

De fotografen mochten geen foto’s maken in de frontstage van Jazz Middelheim gisteren, op uitdrukkelijk verzoek van John Zorn (mijn standpunt daarover volgt later). Daardoor had ik natuurlijk overschot van tijd om rond te lopen. Ik had eerst gedacht om paparazzo te spelen en alle in het publiek loslopende muzikanten te fotograferen, maar (1) er waren er te veel en (2) die mensen willen ook wel eens rustig naar een concert gaan. Dus heb ik maar wat vrienden en collega’s vastgelegd.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Zoals Frederik, die ik betrapte terwijl hij trachtte een ganse vleesboulette in één keer in zijn mond te steken. En eigenlijk mochten we wel foto’s maken; we moesten dan wel achter deze juffrouw blijven, om het concert vast te leggen.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Jos en Alex waren daarop voorzien, en hadden lenzen mee die hopelijk veel groter waren dan hun mannelijkheid.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Deze twee verschrikkelijk fotogenieke mensen zitten nog het ganse festival in het JazzLab Series standje opgesloten. U mag ze voederen.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

En daar is het hem allemaal te doen. De tent kwam rechtstreeks van Tomorrowland, heb ik mij laten vertellen. Het weer is wat droevig, maar de mensen zijn in opperbeste stemming!

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Er is een fietsenstalling voorzien!

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Gerda was onhoudbaar blij omdat de zon even vanachter de wolken kwam kijken. Een halve seconde na deze foto was de zon weer weg.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Ze zitten verscholen achter een boom, die twee, met hun rug naar het festival, maar dat is omdat ze de grachten in de gaten houden zodat niemand stiekem en zonder betalen het festivalterrein zou binnenglippen. Ook Phibo was druk in de weer.

Jazz Middelheim door Bruno Bollaert

Geloof het of niet, maar gelijktijdig met de eerste noten van het Masada Sextet, begon het te regenen, om eigenlijk niet meer op te houden tot het gedaan was. Het concert, niet met regenen –hoewel dat ook natuurlijk.

Achteraf gaf Zorn nog een orgelconcert in de protestantse kerk ‘De Olijfberg’, maar ook daar mochten vanzelfsprekend geen foto’s gemaakt worden. Foto’s of niet, gisteren was een schitterende Zorndag. (Nog goed dat het vandaag geen Zorndag was, of ik moest nog een obligate flauwe woordspeling maken ook.)