Francesco Bearzatti Quartet: X marks the spot

Francesco Bearzatti Quartet door Bruno Bollaert

Vorige week maandag (het was toen nog maart) speelde het Francesco Bearzatti Quartet in De Werf en Brugge. Vorig jaar stonden ze daar ook, met hun Suite for Tina Modotti. Deze keer brachten ze een Suite for Malcolm X –waar we vorig jaar, als encore, een voorsmaakje van hadden gekregen. Structureel stond de suite er helemaal, maar het was jammer dat er geen beeldmateriaal werd bij vertoond, zoals in het concept voorzien. Dat liet zich vooral blijken tijdens het sluitstuk (vóór het encore), toen er een bandje werd afgespeeld, waar het publiek eerder stomweg naar zat te luisteren terwijl de muzikanten er militant bij stonden te wachten. Een beetje een sisser bij de knaller die de rest van het optreden wél was.

Francesco Bearzatti Quartet door Bruno Bollaert Francesco Bearzatti Quartet door Bruno Bollaert

Francesco Bearzatti Quartet – Suite for Malcolm X, De Werf, Brugge, 28/03/2011. Francesco Bearzatti (saxen & klarinet), Giovanni Falzone (trompet), Danilo Gallo (el. bas), Zeno de Rossi (drums)

Koen Nys Quintet — Turtle Music

Mijn naam staat op de recent verschenen cd van het Koen Nys Quintet. Eén van mijn foto’s werd gebruikt binnen op de hoes, vertelde Benny mij zaterdag toen ik in De Werf wachtte op het begin van het concert. Voor de rest heb ik met dat album niets te maken, en dat schrijf ik niet omdat ik mij ervan zou willen distantiëren… of toch, maar dan enkel om u enige vorm van objectiviteit aan te praten.

Nys is ocharme een half decennium ouder dan ikzelf, vertrok in 1987 naar Montréal, en zwalpte vervolgens langs Tokio, Korea, de Verenigde Emiraten en New York terug naar België. Sinds 2001 geeft hij weer les, en sinds 2003 jamt hij in de Hnita Hoeve in Heist-Op-Den-Berg. HODB, dat ligt volgens Google anderhalf uur van Gent verwijderd, en hoewel men mij verzekert dat Christus wél al gepasseerd is in Antwerpen, weet men nooit of dat om de stad (hét stad, volgens de lokale bevolking) dan wel de provincie gaat. Het is een onverlichte weg die naar de Hnita leidt, heeft men mij ooit eens wijsgemaakt –want zelf ben ik nog nooit tot in de Kempen geraakt (op Bokrijk na, en dát ligt dan weer in een andere provincie). In die Hnita Hoeve stelde Nys in 2007 voor de eerste keer zijn kwintet voor, dat zaterdag (vier jaar later dus) hun eerste cd, Turtle Music (W.E.R.F. 091) presenteerde in De Werf in Brugge (en dat ligt amper op een dik half uur van Gent).

Koen Nys Quintet door Bruno Bollaert

Bram Weijters (piano); Koen Nys (tenor saxofoon); Yannick Peeters (contrabas); Yves Peeters (drums); Hans van Oost (gitaar)

De muzikanten werden er heel hartelijk ontvangen door het publiek; zó hartelijk dat ik bijna begon te vermoeden dat ze allen hun naaste familie hadden uitgenodigd. Na zowat elke solo werd er duchtig en gemeend geapplaudisseerd, maar het moet gezegd: de muzikanten stonden er heel erg hun best te doen. De muziek zelf is standaard: degelijk gestructureerd en met weinig luidruchtige geforceerd-creatieve escapades, en biedt aan de luisteraar vooral houvast en luisterplezier (daar moet een duur Duits woord voor bestaan dat eindigt op -vergnügen). Het album ligt hier sinds zondag op heavy rotation, en het voorwaar, dat doet géén pijn aan de oren.

De meeste composities (vijf van de elf nummers) komen van Bram Weijters. Dit lijkt wel het (voor)jaar van Weijters, eerst was er zijn (evenwel minder geslaagde) album met Chad McCullough, dan het Hamsters-debuut, en nu dit. Hans van Oost en Koen Nys zelf nemen ook twee composities voor hun rekening, de overige twee zijn standards: Ask me now (Thelonious Monk) en All or nothing at all (Arthur Altman). Met dat laatste nummer werd ook het concert afgesloten.

Koen Nys Quintet door Bruno Bollaert Koen Nys Quintet door Bruno Bollaert Koen Nys Quintet door Bruno Bollaert

Geen geforceerde escapades, schreef ik hierboven, maar dat betekent allerminst dat het om een futloos album gaat. Integendeel: deze plaat barst van de energie, zit vol goed geregelde afwisseling tussen piano en gitaar en sax, en heeft oog en gehoor voor een uitgekiende ritmesectie. Van de eenvoudige opener Jaja tot de stevige afsluiter Under cover weet dit album moeitloos de aandacht van de luisteraar vast te houden.

Koen Nys Quintet, Turtle Music (W.E.R.F. 091. Koen Nys (tenor saxofoon); Bram Weijters (piano); Hans van Oost (gitaar); Yannick Peeters (contrabas); Yves Peeters (drums).

Het Koen Nys Quintet speelt nog op 8/04 in die Hnita-Hoeve, en op 30/04 in de Rataplan

Jazz!

Yannick Peeters door Bruno Bollaert

Yannick Peeters speelde in het Koen Nys Quintet, zaterdag in De Werf, meteen ook het release concert voor hun nieuwe album, Turtle Music.

Koen Nys Quintet: Koen Nys (tenor saxofoon); Bram Weijters (piano); Hans van Oost (gitaar); Yannick Peeters (contrabas); Yves Peeters (drums)

Emile Parisien Quartet

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Gisteren speelde het Emile Parisien Quartet in De Werf. Hun eerste keer Brugge; hun eerste keer België zelfs, zo verklaarden ze. Parisien speelt sopraan sax, en wordt duchtig bijgestaan door een stevige ritmesectie: Julien Touery (piano), Ivan Gelugne (contrabas) & Sylvain Darrifourcq (drums). Dit is geen klassieke jazz, maar een vrijer soort groepsjazz dat het vooral moet hebben van dat ritme met een vaak boeiend verhaal dat er door de sax wordt tussengestuwd. Er onstaan voortdurend kleine dialoogjes, ook tussen de ritme-instrumenten onderling met een zeldzame en veelal weinig geprononceerde echt melodische interventie van de piano.

Hun inspiratie komt zowel uit jazz als uit klassiek, zoals het “extrait de Tristan et Isolde” van Wagner. Ze schuwen de traagheid niet, maar blijven er zelfs dan de spanning in houden. Heel boeiend allemaal dus, zowel visueel als auditief.

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Emile Parisien Quartet door Bruno Bollaert

Weekendjazz

Straks beginnen we met het Emile Parisien Quartet in De Werf (za 05/02/2011 om 20u30)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=Loz1LZDd8H4&w=500&h=405]

Morgen gaan we naar Oostende voor BRZZVLL in Vrijstaat O. (zo 06/02/2011 om 17u)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1AWF6tYaoYM&w=500&h=405]

…en achteraf naar De Centrale voor Peter Ehwald, Stefan Schultze & Frederik Leroux bij Opatuur (zo 06/02/2011 om 20u)

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=4Wx3QMs7BTE&w=500&h=311]

Geniet ervan!

Chad McCullough

Chad McCullough door Bruno Bollaert

Chad McCullough speelde gisterenavond in De Werf, samen met Bram Weijters (piano), John Bishop (drums) en Piet Verbist (bas). De Werf huisde twee cd release concerten overigens: McCullough en Weijters presenteerden Imaginary Sketches (W.E.R.F.088), en Hamster Axis of the One Click Panther hielden Small Zoo (W.E.R.F.089) onder de doopvont.

Jazz Plays Europe

Jazz Plays Europ in De Werf, Brugge door Bruno Bollaert

Gisteren werd het resultaat van de tweede editie van het Jazz Plays Europe lab gepresenteerd in De Werf. Jazz Plays Europe is een Europees netwerk dat de uitwisseling van jazzmuzikanten organiseert. Het werd opgericht in 2007 mee opgericht door JazzLab Series en gelijkaardige organisaties in Frankrijk, Nederland, Duitsland, Polen en Slowakije. Groepen zoals Moker, Tricycle, Backback en Gowk toerden eerder al binnen dit verband.

Voor het Laboratory wordt één muzikant per land uitgenodigd voor een uitwisselingsproject. Vorige zondag ontmoette de Gentse drummer Lander Gyselinck voor het eerst zijn collega’s Ivann Cruz (gitaar –Frankrijk), Kristina Fuchs (zang & elektronica –Nederland), Roman Janoska (viool –Slowakije), Oliver Maas (piano –Duitsland), en Maciej Garbowski (contrabas –Polen). Ze trokken zich vier dagen terug in de Brugse Werf om er te repeteren en een concertprogramma in elkaar te steken, dat gisteren voor het eerst werd gepresenteerd onder toch wel ruime belangstelling. Vandaag speelt de groep op C-mine Jazz in Genk en vervolgens trekken ze op toernee in de vijf overige thuislanden van de muzikanten.

Jazz Plays Europ in De Werf, Brugge door Bruno Bollaert Jazz Plays Europ in De Werf, Brugge door Bruno Bollaert

De eigenheid van de muzikant drong steevast door, van het onmiskenbare Balkan geluid van violist Janoska (Slowakije behoort niet tot de Balkan, we zijn er ons van bewust) tot de klassiek gevoede stem van Fuchs, en het was des te opvallend hoe de groep erin geslaagd is op zo’n korte tijd toch een eigen sound naar voor te brengen. De muzikanten speelden eigen composities die aan de groep waren aangepast. We onthouden tevens het mooie oude Nederlandse liedje dat overging in een compositie van Gyselinck; de wervelende gitaar van Cruz, met eigenzinnige licks; de gedreven bas van Garbowski; en spring-in-’t-veld Maas die geestdriftig aan zijn piano hing.

De concerten in België worden naar verluid opgenomen, benieuwd of daar nog iets uit volgt. De muzikanten van de eerste editie vorig jaar, hebben elkaar dit jaar alvast opnieuw ontmoet, omdat de samenwerking vorig jaar ook al zo goed was verlopen. Daar draait het eigenlijk toch om, bij zo’n initiatieven?

(Bekijk ook de korte reportage bij Cobra: Jazzy Blind-date.)