Ben Wendel & Dan Tepfer

20140120_gentjazzclub07

Gisteren speelden Ben Wendel & Dan Tepfer in de Gent Jazz Club een fantastisch concert. Van eigen werk over standards tot Come tu mi vuoi van Nino Rota (uit La Dolce Vita). Wendel speelde voornamelijk op sax, maar stak voor Rota ook zijn fagot in elkaar. Tepfer waagde zich zelfs aan een impromptu vocaal nummertje om na de pauze de mensen opnieuw aan het luisteren te krijgen –bijzonder grappig, en het werkte probleemloos.

20140120_gentjazzclub06

(Geen evident licht om te fotograferen, daar in de Gent Jazz Club.)

Dan Tepfer speelde pling-plang-Bach

Dan Tepfer door Bruno Bollaert

Dinsdag speelde Dan Tepfer in het Kraakhuis in De Bijloke. Het was er verschrikkelijk warm, en dat moet Tepfer ook gedacht hebben, want nauwelijks zijn intro gespeeld (een jazz nummer), ging het vest van zijn kostuum uit. Met hartjessokken onder het anders onberispelijke tenue speelde hij zowat anderhalf uur improvisaties op Goldbergvariaties. Aan het einde van het (uitverkochte) concert kreeg de pianist een (bijna) spontane staande ovatie, en als bisnummer bracht hij een heel aparte versie van Darn That Dream.

Iemand sprak me aan over de muziek, en hoe hij reeds talloze versies van de Goldberg Variaties had gehoord, van de ontelbare pianoversies tot clavecimbel, accordeon en zelfs tuba. De improvisaties waren hem vreemd, maar hij hoopte dat het niet de pling-plang muziek zou worden waarvan hij met zekerheid wist dat ik er fan van was. Zelf luisterde hij liever naar barok en renaissance, en hij had vorig jaar wel zeker dertig concerten bijgewoond. Ik hoop dat hij er toch een beetje van genoten heeft, want zelfs de oorspronkelijke variaties die als vertrekpunt dienden, werden heel expressief gespeeld.

Er staat een verslagje bij Gentblogt: Pling-plang-Bach met Dan Tepfer.
Laat gerust weten wat u ervan vond als u er ook bij was. Of als u het album gehoord hebt.