canon_bloggers_handson

Vandaag ging het van de film naar school naar Anderlecht, om er de Canon 5D mark II te bepotelen. Voor twee vuisten bloggers was er echter maar één toestel voorzien –een beta (!) dus we hadden geluk dat dit festijn sowieso mogelijk was. Er was een ganse studio ingericht, en er waren twee modellen, maar steek een ganse hoop mannen, een paar vrouwen en wat fototoestellen in één ruimte, en dan worden die fotomodellen precies minder interessant dan de -toestellen. Precies een bende übergeeks tesamen.

Mijn eigen model was noodgedwongen meegekomen: Tessa zit in Venetië, en ik had geen zin om hem elders slapen te leggen, dus mocht hij zijn huiswerk in Anderlecht maken, en onderwijl plaats nemen in de studio. Zonder flits voor mij, dankuwel, alstublieft, laat gewoon maar de lamp branden.

it's my baby, baby

(Modellenwerk is duidelijk vermoeiend.)

it's my baby, baby

Verdere bevindingen volgen, ik ga eerst mijn brood afwerken.

(Bovenstaande foto’s werden niet met de 5D mark II gemaakt, maar met mijn eigen eerste generatie 5D.)

arsène

Net terug van de parking van een Gentse meubelgigant, alwaar ik een persconferentie bijwoonde voor Het Project.

Er was een dak vol zonnepanelen:

it's electric, baby

…met bijhorende –zeer interessante– uitleg van deze meneer (die precies zo ne vis gevangen had):

it's electric, baby

…en een vreemdsoortig voertuig:

it's electric, baby

Ten laatste morgen krijgt u daarvan iets meer te lezen. U weel wel waar.

water-lelie

it's nature, baby

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM@16mm, f/2.8, 1/400s, 400 ASA)

Om een beetje in de sfeer te blijven, geef ik u er de voor de hand liggende literaire referentie bij. Gans de bundel van Frederik van Eeden, Van de Passielooze Lelie, staat trouwens online, klaar voor uw consumptie. Al kan het zijn dat de man nog net iets bekender is voor De Kleine Johannes.

(Ik en dat digitaal gedoe –voor andere dan concertfoto’s– ik weet niet of het ooit gaat goedkomen. Ik denk dat ik vanavond eens een filmpje in de camera ga laden en zien wat die lelie daarop geeft.)

5D from hell

Gisteren heb ik mijn 5D binnen gegeven bij Optechs Camera Photo-tronics. Ik was eerst bij Glazers Camera Supply binnengestapt, omdat mij dat werd aangeraden, maar die spraken van opsturen en een termijn van vier weken, en dat zag ik niet meteen zitten. Zij raadden mij Optechs aan, die offical Canon repairdinges zijn. Optechs was amper een blokje verder, dus zijn we nog even tot daar gestapt. (“Blokje? Zeg maar nen blok“, verbetert Henri mij.)

Vermoedelijk ligt het niet aan de lens –bij Glazer’s hebben ze er een andere lens op gestoken, en de fout bleef gelijk– maar aan de body. Leuk. Dat is dan al de tweede keer dat die body mij in de steek laat.

Daarnet belde Photo-tronics mij op, met hun price estimate voor de herstelling. “It’s a big camera, and we need to disassemble it completely to get to the circuit board”, meldde de man mij. Hij schatte de kostprijs op ergens iets van een 355 USD, “plus taxes, unfortunately.” Een kleine 400 USD dus. “We figure it shouldn’t take us longer than two weeks, probably less, but I’d rather say two than one, just in case. And next week is already pretty busy so…” Als ze hem niet kunnen herstellen, dan kost het mijn niks, verzekerde hij, en als het meer zou kosten dan voorzien, dan bellen ze mij eerst op. Wil ik niet doorgaan tegen de meerprijs, dan is dat geen enkel probleem. “Thanks for your trust in us”, zei de man nog. Fantastische customer service tot hiertoe in elk geval. Zelden meegemaakt.

De 5D is een fantastisch toestel, maar na alles wat ik er al mee heb meegemaakt, weet ik niet of ik het mij opnieuw zou open, mocht ik herbeginnen. Al is er niet echt een full frame alternatief.

Summer in Seattle

24 graden (Celsius jawel), dat was de temperatuur die we hier officieel mochten noteren. In de zomer moet het hier verzengend heet zijn –hoewel Seattle omgeven ligt door meren, en vlakbij de Pacific Ocean, was er geen zuchtje wind te bespeuren.

Tessa had vandaag vrij –voor u gaat steigeren, binnenkort draait ze ook weekendwachten– dus besloten we af te dalen naar downtown. De shopping area bevindt zich tussen 6th en 1st, en strekt zich dan grofweg uit van Pine Street tot Main Street: een dikke kilometer, maar dan maal zes (voor alles tussen 1st en 6th).

I-5

Reken er wel eerst nog de kleine drie kilometer stappen bij, om te komen van waar wij wonen, aan Union & 15th, tot Pike & 1st (Pike Place Market). Leutig wandelen op een zonnige dag als vandaag, minder leuk om (uphill) terug naar huis te trekken, de armen vol zakken groenten, fruit, of ander erm… shopping materiaal.

De Interstate 5 (ofte I-5 –foto hierboven) ligt op ongeveer twee derde van ons huis. Een paar kilometer verder, in dezelfde richting waarnaar u op de foto kijkt, ligt het Fred Hutchinson Cancer Research Center (het FHCRC ofte the Hutch), waar Tessa de namiddagen slijt. De voormiddag brengt ze door in het University of Washington Medical Center, nog wat kilometers verder. Ze begin om 7u30 aan haar rondes, we staan hier rond 6u op.

Rainier Square on 5th Ave Rainier Square on 5th Ave Rainier Square on 5th Ave

We zijn begonnen al die straten af te wandelen –we waren downtown nog nooit zuidelijker gestapt dan Union (wat niet echt dezelfde Union is als die waar wij wonen), maar we hebben het al gauw opgegeven, om snel helemaal af te zakken naar 1st. Maar niet zonder eerst de comic book store Zanadu op 3rd te bezoeken. We hebben er voor Henri wat Disney strips gekocht, een goede manier om hem aan te zetten wat Engels te leren.

En op Rainier Square aan 5th vonden we bovenstaand gebouw, dat wel op zijn kop lijkt gezet, en onderdeel is van een chique shopping mall (waar we niet zijn binnen gestapt).

Seattle Central Library

Over gebouwen gesproken, dit troffen we nog een eind verder aan op 5th, en ik had geen idee wat het was, tot ik daarnet het adres op Google ingaf. Dit, beste lezers, is de Seattle Central Library, ontworpen door Rem Koolhaas (de architect die niet goed genoeg was voor Gent). Binnenkort gaan we er ook eens binnen.

(Ook mijn fototoestel was er behoorlijk ondersteboven van, want na deze foto besliste hij (zij?) geen k(l)ik meer te geven. Jawel, mijn 5D heeft het opnieuw laten afweten –of liever, waarschijnlijk de lens, want ik krijg een Err 01 en diafragma 00. Dat is een communicatieprobleem tussen de lens en de body, maar alle lapmiddeltjes die worden aangeraden, helpen mij niet vooruit. Ik zal weer eens een fotowinkel moeten binnenstappen. “Die Canon en Amerika, dat gaat precies niet goed samen”, merkte Tessa terecht op.)

Niettemin een geslaagde dag, met tropische warmte, relaxed shopping (zelfs voor mij, en dat is al veel), en heerlijk uitpuffen in het buurtparkje. Maar daarover leest u ook bij mijn doktertje.

Seattle: house with a view

house with a view

(Canon EOS 5D, EF 16-35mm f/2.8 L II USM)

Het zicht op downtown Seattle vanop ons balkon. Het balkon is breed en diep genoeg om er comfortabel te zitten (als het niet regent), en er staat zelfs een BBQ op. Het huis is heel rustig gelegen, het enige lawaai dat we horen, komt van het occasionele opstijgende vliegtuig in de verte, of een toeterende boot van nog verder. Niks dat stoort.

house with a view

Dit is het zicht vanop onze slaapkamer.

Het zijn alletwee nachtfoto’s, vandaar de wat rare hoek. In het eerste geval rustte het fototoestel op de balustrade van het balkon, in het tweede geval op de venstertablet.

(Er is veel te vertellen over vandaag, maar ik ben te moe. Binnenkort meer.)