“Oei. Dat gaat niet dicht hé.” De meneer die mijn auto inspecteerde was niet tevreden.
“Euh, hoebedoeltu?” Vroeg ik wat bedeesd. Ik weet nooit hoe ik mij moet gedragen bij zo’n keuring.
“Ewel, uw motorkap gaat niet dicht. Uwen capot!” Dat laatste sprak hij heel traag uit, alsof ik hem dan beter ging begrijpen.
Maar ik heb helemaal geen problemen met mijn motorkap, dacht ik bedeesd. Een collega kwam ondertussen kijken, en kwam tot dezelfde conclusie. Ze knalden de motorkap herhaaldelijk dicht, maar het ding wou blijkbaar niet dicht. Toen ik ook geen uitleg kon geven, richtten ze verder geen woord meer tot mij. De wagen werd verder geïnspecteerd, en ik mocht gaan betalen.
Met dit als gevolg.
Ik begreep er niets van.
Thuis zette ik de wagen in de garage, riep de zoon, en samen stelden we vast dat er inderdaad veel speling zat tussen de motorkap en de rest van de auto.
Toen we de motorkap openden, zagen we dit:
Een magnetische zaklamp, die ik gisteren op de binnenkant van de motorkap had gehangen, toen ik het allemaal rap eens nagekeken had. Geen van die twee keurders had dat opgemerkt.
Ik zal hem maar stilletjes gewoon opnieuw aanbieden zeker?