Lopen, lopen, lopen

Geef toe, het was lang geleden dat ik u nog eens had lastig gevallen met mijn loopperikelen. En het was ook lang geleden dat ik nog eens deftig had gelopen. Ik ben nu toch al een klein jaar opnieuw voorzichtig bezig (de benen zeuren wel eens, maar bon, een mens moet daar niet altijd aan toegeven), dus ik dacht, laat ik eens kijken hoeveel ik eigenlijk loop. Iemand had het mij onlangs gevraagd, en ik heb er toen een slag in geslagen: “dertig-veertig kilometer per week, denk ik.”

Blijven lopen door Bruno Bollaert

Nike+ houdt dat allemaal proper bij. Ik gebruik zo’n armband met een sensor die in de schoen moet. Helemaal accuraat is dat waarschijnlijk niet, maar ik zie ook niet in waarom dat zou moeten. Het is niet alsof ik professioneel met lopen bezig ben, of zelfs maar aan competities deelneem –ik loop niet eens mee in één van de vele stadslopen. Binnenkort zijn er de 10 km van Gent (of hoe heet dat), en nadien de Midzomernachtrun, maar ik verkies zonder aarzeling The Loneliness of the Long Distance Runner.

Edoch: 205 km op een maand, dat is goed voor een dikke 45 km per week –al blijkt dat ik mijn afstand bijna verdubbeld heb t.o.v. de maand ervoor (129 km in maart). Misschien zit het weer er voor iets tussen.

(Geen nood trouwens, dit wordt geen loopblog.)