Trigger me(graine)

Kijk, zei ik tegen Henri, het zou een schoolvoorbeeld van ironie kunnen zijn. Uw vader post iets over hoe gezond hij wel is, en vervolgens kan hij met moeite zijn bed uit van de migraine. (Tenzij om te kotsen. Maar dat wilde u niet horen.)

Ondertussen heb ik al twee triggers ontdekt, die bij mij migraine opwekken.

Een eerste is een overdosis muizen van Côte d’Or (of double lait), zo mocht ik ontdekken toen mijn schoonouders een mand met –voornamelijk gezond– lekkers hadden achtergelaten voor Tessa en Henri op hun verjaardag. De mand stond in de gang op ons te wachten toen we terug kwamen van de orkestrepetitie die vrijdag, en er zaten een heleboel van die muizen in, die ik dezelfde avond allemaal heb opgegeten en waardoor ik de volgende dag geheel onbruikbaar was. Ik zoek er geen opzettelijkheid achter.

Een tweede heeft iets met kaas te maken. Gisteren heb ik één of andere lokale kaas uit Nancy gegeten, en waarvan we eerst hadden geproefd en die ik dan volledig heb opgegeten –met een appeltje bij– omdat ik ’s avonds nog honger had. Ik ben de ganse nacht ziek geweest, en heb de rest van de dag in de zetel doorgebracht, en ik hoop straks naar een concert te kunnen (in La Resistenza, het ziet er boeiend uit), desnoods met dafalgan codeïne en oordopkens. Tessa had die kaas meegebracht, maar ik zoek er geen opzettelijkheid achter.

Te vermijden dus: muizen en kaas. Moeilijk kan dat niet zijn, gezien ik muizen niet (zelf) in huis haal, en ik zuivel probeer te mijden.