We moeten dat deeltijds kunstonderwijs dringend hervormen, met die gedachte stond de minister op. Het huidig plan is twintig jaar oud, monkelde hij tegen zijn spiegelbeeld.
Bon, dat verplicht jaar notenleer, daar moeten we vanaf, want dat is een te grote drempel. Om het helemaal populair te maken, moeten we er wel nog iets trendy bij verzinnen, en dan vullen we dat wel op eens het er is. In de spiegel knikte hij goedkeurend.
En waarom bieden we die lessen niet aan via internet –sociale cohesie be damned. Vluchtige internetcontacten zijn helemaal in. Rap mijn facebookstatus aanpassen. En twitteren, voor Quickie wéér met mijn idee wegloopt.
Minister Smet […] plant voor jongeren een nieuwe richting Urban Arts, al is nog niet meteen duidelijk wat dat wordt. Het aanbod moet een zo breed mogelijke groep aanspreken. […] Lessen zullen ook via internet gevolgd kunnen worden, zodat mensen de combinatie van hun gezin, hun werk en hun hobby’s beter georganiseerd krijgen.
(Voorpaginanieuws in de gedrukte De Morgen, maar op hun publieke site is het nergens te vinden. Hot item op radio1 ook. Jef Neve werd er zelfs voor opgebeld ‘in het verre Berlijn’.)
er zijn veel dingen die we de huidige minister van onderwijs kunnen verwijten. Visie is er niet één van.
Het probleem is niet dat die mens geen visie heeft! Meer nog hij heeft honderden visies, jawel duizenden visies als het moet, voor elk journaal één. Om de zoveel tijd een visie. Elke andere dag een nieuwe twitter met een nieuwe visie. Een visie bovenop een visie. Een visie over een visie. Een visie van een visie van een visie van een ander.
Alleen een beetje jammer dat het bij visies blijft. Je zou denken dat als je een visie verkondigt dat daar dan voorafgaand over nagedacht is? Maar neen, we lanceren een visie en dan pas gaan we daar een werkgroep loslaten. Omgekeerde wereld!