Kort

“Oeps. Dat is een beetje kort”, slaag ik er nog in te glimlachen naar de bevallige fietsterroriste die ons net niet omvergereden heeft op het voetpad.

“Oh, vindt ge”, vraagt ze koket, haar rokje een paar centimeter optillend zodat ik een hint van rood kant door het nylon te zien krijg.

“Euh, ik bedoel de remafstand, juffrouw. Omdat ge ons bijna omver gereden hebt?”, leg ik uit.

“Ah. Oh. Oei. Sorrysorry”, stamelt ze, terwijl ze blozend alweer aanzet.

(“Wat was dat allemaal, papa”, vraagt Henri als we verder naar school stappen.)

(“Niets jongen, gewoon een misverstand. Gewoon een misverstand.”)