Terwijl ze bij Gentblogt ijverig verslag uitbrengen van de Gentse Feesten, krijgt u hieronder nog een overzicht van wat er allemaal gepubliceerd werd over het voorbije Gent Jazz festival (de 9e editie, volgend jaar wordt het nog een groter feest).
Jazz, godverdomme!, een aankondigingsartikelvoor het eerste deel van het festval.
Gent Jazz uit de startblokken, waarin ElsS enthousiast bericht over De Beren Gieren, DjanGO!, en het iets minder begeesterende concert van Norah Jones.
Gent Jazz: en attendant Ornette, waarin ikzelf schrijf over het aangename wachten op Ornette Coleman, in het gezelschap van het Greg Houben Trio, Kurt Elling en de ellenlange Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras.
Gent Jamm: Getuppa!, over de historische jamm session na het slotconcert van de Chick Corea Freedom Band, waarin het Vijay Iyer Trio en Hiromi –tot hun eigen ongeloof– kwamen meespelen. En het was al zo’n goede dag geweest, met Vijay Iyer en daarvoor de Christian Mendoza Group.
Gent Jazz: Toots: de Julian Lage Group en Toots, met daartussenin de Stanley Clarke Band feat. Hiromi. Was dit Middelheim? Of zondag?
Gent Jazz: voetbal; is dit jazz? vroeg men bij de radioKUKAorkestband. Ik deed een middagdutje bij de Jungle Boldieband, werd wakker geschud door Odean Pope & His All Star Odean’s List, die al gauw plaats moest maken voor Pat “no pictures please” Metheny.
Gent Jazz: Portugese stoelendans. Bram De Meyer schrijft voor het tweede gedeelte, en wij vergapen ons aan Cibelle, vinden dat Mariza een groeispurt heeft gekregen (of stelten onder haar rok verbergt), en laten ons doof maken door Gilberto Gil.
Gent Jazz: Countdown-feest der pioniers. Ze zingen wat vals, bij Vive Le Jazz, maar Danny Mommens en Els Pynoo weten ons zeer te charmeren. The Cinematic Orchestra is daarentegen als saai te omschrijven, en hoewel Kruder & Dorfmeister feat. MC Earl Zinger & Ras MC T- Weed, Visuals by Fritz Fitzke: The 16 F***king Years Anniversary Session een nog langere naam hebben opgegeven dan Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras, vinden we hun muziek best te pruimen. Hun bassen iets minder, getuige daarvan de hoofdpijn en het vele nachtbraken na tien minuten frontstage.
Gent Jazz: Spannend, soulvol en silly. Wij horen Root, Gil Scott-Heron en de ambiance bij Madness, maar hebben iets te lang gedelibereerd (in de VIP area, dankuwel) over het Jong Jazz Talent Gent concours om echt van de concerten te hebben kunnen genieten.
Gent Jazz: Less Is More. Het begint met de HOGent Conservatorium Band, met een zangeres die lijkt te vrezen dat de fotografen het op haar korte kleed hebben gemunt. Het vervolgt met een misschien iets te vroeg geprogrammeerde Soil & ‘PIMP’ Sessions (aargh: daglicht, zien wij die kerels denken), Patrick (de sympathieke mens aan de persingang) ontdekt God in Joe Bonamassa, en wij gaan helemaal plat voor een authentieke Trixie Whitley.
http://www.flickr.com/apps/slideshow/show.swf?v=71649
Zie ook mijn Gent Jazz 2010 flickr set.