“Baasje, ge zijt zot”, zegt Nagiko als ik terugkom van mijn 10k loop. “Enfin, niet dat ge mijn baasje zijt, want bazinnetje is mijn baasje, edoch: passons“. Hij rekt zich genoegzaam uit, en komt langzaam en vermoeid overeind.
Het was verschrikkelijk warm, zo vlak voor de middag, toen ik twee toerkes rond de Watersportbaan ging lopen (goed voor iets meer dan 12 kilometer, de weg van en naar huis inbegrepen). Mijn conditie is helemaal nog niet op peil, zo vlak na die verplichte stop. Maar het voelt fantastisch.
“Zo ziet ge er anders niet uit”, biedt Nagiko aan.
“Allez toe, is ’t nu haast gedaan met foto’s maken? Zoudt ge niet beter een liter water gaan drinken of zo.”
Superschone foto’s!
Waarom moet ik nu ineens aan “The Jungle Book” denken? Die ogen maat!
hij ziet er echt ‘wild’ uit op deze foto’s, ware het niet van de omgeving een mens zou denken dat het safarifoto’s zijn 🙂
de foto’s van uw kat zijn fantastisch. Maar ze houdt wat het midden tussen kat en hond. Ze is wel echt keistraf. en mooi scherp die foto’s. Da’s ook ni simpel met zo’n bewegend beestje…
Dankuwel. We vergelijken hem inderdaad ook zelf vaak met een hond. En hij heeft de neiging om u overal –gelijk een hondje– te volgen, enkel om bij u te kunnen zijn. Meestal wijs, soms een beetje te veel van het goede 🙂