“So, what happened on Friday?”, begroette Collega E. mij vanochtend. Vrijdag is haar vrije dag in haar vier-vijfden werkregeling, en ze is druk bezig met een niet onbelangrijk deel van de organisatie van de nakende conferentie. Maar eerlijk gezegd, ik had geen idee. Het kan mij allemaal ook maar matig interesseren.
Het grootste deel van mijn tijd besteed ik nog steeds aan Het Project, al is de druk daar tegenwoordig minder sinds i. de mailbox doet en O. de fotoredactie. Op het werk is er helemaal geen druk, op een projectverslag dat half mei moet worden ingediend na, en waar ik waarschijnlijk een halve dag tijd zal in moeten steken. Dat leidt tot dode momenten, die ik graag anders zou spenderen dan doelloos op het internet. Ik heb stapels boeken die ik wil lezen, stapels films die ik wil zien, evenementen die ik wil verslaan, persconferenties die ik wil bijwonen, fotomomenten die op mij wachten om vastgelegd te worden. (Uitslapen, dat staat ook hoog op het verlangenlijstje.)
Het komt allemaal gelukkig dichterbij. Juli is amper twee maand ver, en dan is het nog slechts een paar lege weken doorbijten in augustus. Al zijn er nog een heleboel praktische zaken die moeten in overweging genomen worden. Wat doen we bijvoorbeeld met de wagen, en met de motor? Het heeft geen zin die dingen te houden als we ze toch weinig of niet gebruiken. Zou een abonnement op Cambio niet interessanter zijn? En een kleinere motor of een Vespa, die wél zou gebruikt worden. Bovendien krijgen we nog steeds gedurende drie jaar een gratis abonnement op De Lijn als we de wagen wegdoen. Tijd ook om de boekhouder eens te contacteren, en te zien wat fiscaal het meest interessante statuut voor mij kan zijn. (Nee, ik wil geen werkloosheidsuitkering, dankuwel. Er zijn mensen genoeg die dat nódig hebben.)
Ondertussen kabbelt het hier voort. Men waarschuwt mij er steeds meer voor dat mijn vertrek bij management zal aankomen als een donderslag bij heldere hemel. Dat niemand mijn project zal overnemen omdat niemand hier over de nodige knowhow beschikt. “Nothing new”, en dat was ook mijn antwoord voor Collega E.
T minus 7 days, overigens. Dat is min of meer mijn deadline voor het projectverslag, en daags nadien dien ik mijn leave request in.