publiek geheim (i)

Eigenlijk ben ik hier al weg.

Bij momenten vraag ik mij zelfs af of ik hier wel echt ben geweest. Behalve fysiek aanwezig dan. Laten we het erop houden dat het niet mijn ding is, om elke dag opnieuw achter een bureau plaats te nemen, tijd te verdoen, en op het einde van de maand een som geld op mijn rekening gepresenteerd te krijgen. Bovendien was er sprake van enige discrepantie tussen de ideologie van de organisatie en de manier waarop die intern in de praktijk werd gebracht. En daar kon ik mij niet langer in vinden.

Voeg daaraan toe dat mijn nevenactiviteiten hoe langer hoe meer van mijn tijd in beslag nemen. Bij momenten loop ik er meer bij als een zombie dan een echte levende, en het voortdurend onbeschikbaar zijn voor het gezin is ook geen pretje. De madam bouwt tot haar tevredenheid een mooie carrière uit met een job die ze verschrikkelijk graag doet, en toch is ze meer aanwezig dan ikzelf.

Want to all intents and purposes beschik ik momenteel over twee jobs. Voor één daarvan word ik betaald, maar die voer ik uit zonder ziel; en in de andere zit al mijn geestdrift en energie, maar die is onbezoldigd. Een tijd lang heb ik geprobeerd de ene werkgever als sponsor voor de andere te beschouwen, maar toch bleef het op een aantal fronten knagen. Om niet te zeggen dat ik het van mijzelf niet correct vond.

Dus wordt mijn contract niet vernieuwd. Het was een contract van bepaalde duur, dat na de beëindiging in augustus mogelijks zou worden omgezet naar een contract van onbepaalde duur. Die kans is door omstandigheden echter klein geworden, en ik ben ondertussen niet langer vragende partij. Of er zou iets fundamenteels moeten veranderen.

(wordt vervolgd)

2 gedachtes over “publiek geheim (i)”

  1. ‘k Had al zo’n vermoeden.

    Maar door al die geheimzinnigheid had ik mij ondertussen al rampzaligere voorstellingen gemaakt ook 😉
    Soit, er zijn ergere dingen in’t leven hé dan van job veranderen…

    Stel dat je dan wel iets voldoende interessant vindt, dan zullen we misschien binnen Het Project eens moeten kijken voor een “taakverdeling” die iets haalbaarder is, denk ik zo.

  2. *eigenlijk* vind ik het een goede zaak, dat heb ik vrijdag al gezegd é. Er is niets aangenamer dan kunnen doen wat ge graag doet. Je zal er alleen maar gelukkiger door worden. En dat zien wij graag, gelukkige mensen.

Reacties zijn gesloten.