een zoet einde

We hebben net een hele emmer oliebollen achter de kiezen. Henri mocht kiezen tussen dat of zelfgemaakte Boules de Berlin, en hoezeer hij ook een fan is van die laatste en ik bovendien in de krant heb gelezen dat de voornoemde Boules oorspronkelijk als oudejaarsfestijn dienden, zijn het toch oliebollen geworden. Mij niet gelaten, het is (bijna) hetzelfde deeg, en net iets minder werk (want geen banketbakkersroom noch konfituur nodig om de rondingen te vullen).

Maar nu ben ik even niet gewenst. Moeder en zoon zetten de tafel, en vaderlief moest zich maar met iets anders uit de slag trekken tot ze hun territorium opnieuw zouden vrijgeven. Jij staat straks toch de ganse tijd in de keuken klonk het. Niet geheel fair, want de feestdis is breed en lang uitgesmeerd over een paar korte gangen en vele uren. Weinig keukenwerk.

Er zijn overigens drie taarten voorzien (van bij Wittevrongel, of wat dacht u), dus wij gaan een zoet jaareinde tegemoet. En wensen u hetzelfde.

Een gedachte over “een zoet einde”

  1. Zoals steeds hebben wij het simpel gehouden: vader, moeder en de twee kinderen die eerst lekker eten en daarna naar de cinema gaan. De jeugd heeft dit jaar gekozen voor Chronicles of Narnia. Alhoewel deze film slechte kritieken krijgt viel het nog wel mee. Daarna terug naar huis om naar 1900 van Bertolucci te kijken. Om middernacht, opgeschrikt door het dit jaar zeer intensief vuurwerk in de buurt, de obligate fles champagne ontkurkt, glas uitgedronken en verder gekeken. Om twee uur dan maar naar bed wegens te moe om nog verder te kijken.

    Nog bedankt voor de waardering van mijn foto’s, nog veel blogplezier in 2006 en uiteraard mijn allebeste wensen voor u en uw familie.

Reacties zijn gesloten.