tombe la neige

Sneeuw is toch schóón. En het maakt het extra spannend om veilig op het werk te geraken –ik moet er waarschijnlijk geen tekeningetje bij maken. Daarnet nog Henri overtuigd dat, ja, we gaan een sneeuwman maken zodra ik thuis ben vanavond. Als alles wit blijft tenminste.

Zo zag het er vanochtend uit in de straat links:

…en rechts…

…en voor de deur op het werk…

…en het zicht uit het raam van mijnen bureau:

En terwijl ik dit intik, is de concierge bezig het gras af te rijden met een tractorken zout aan ’t strooien op de parking.